Daniël (Het bijbelboek Daniël besproken, Open Catechese Haarlem

11:30-35 “teruggekeerd zal hij zijn belangstelling wijden aan hen die het
heilig verbond verzaken. Dan zullen strijdmachten door hem op
de been gebracht worden; zij zullen het heiligdom, de vesting,
ontheiligen, het dagelijks offer doen ophouden en een gruwel
oprichten, die verwoesting brengt. En degen die zich misgaan
tegen het verbond zal hij door vleierijen tot afval bewegen, maar
het volk dat zijn God kent, zal sterk zijn en daden doen. En de
verstandigen onder het volk zullen velen tot inzicht brengen,
maar zij zullen een tijdlang struikelen door zwaard en vuur, door
gevangenschap en beroving. Doch, terwijl zij struikelen, zullen
zij een kleine hulp vinden; dan zullen velen zich in
huichelachtigheid bij hen aansluiten. Sommige van de
verstandigen zullen struikelen, opdat er onder hen loutering,
schifting en zuivering teweeg-gebracht worde, tot aan de eindtijd;
want deze toeft nog tot de vastgestelde tijd.”
Antiochus’ daden deden het volk in tweeën splitsen. Een deel van het volk
Israël was al zo verwereldlijkt, dat het zich makkelijk liet verleiden om mee te
gaan in de geest van de tijd. Innerlijk waren ze allang overgegaan op het
spoor van de wereld, en nu het moest van Antiochus was het nog maar een
kleine stap om helemaal met de God van het verbond te breken. Degenen die
niet met God wilden breken, kregen te maken met het geweld van Antiochus.
Zijn legers marcheerden Jeruzalem binnen. Er werd een einde gemaakt aan
de tempeldienst en in plaats van het altaar voor de Here kwam er een altaar
voor Zeus te staan. Degenen die vasthielden aan het verbond werden
gemarteld en gedood. Zij worden in de tekst aangeduid als ‘het volk, dat hun
God kent’. Dat was het enige dat het staande kon houden temidden van de
vervolging: het kennen van God. Ze wisten wat ze aan de Here hadden. Dat
was misschien wel wat ingedut, maar toen het er op aankwam en ze voor de
keuze werden gesteld, was het duidelijk. Ze wisten dat het beter is om met
Gods volk kwalijk behandeld te worden dan een tijdlang te genieten onder de
zonde. En zo bleven ze staande. De vriendelijkheid van Antiochus bleek
slechts een masker geweest te zijn. Nu kwam zijn ware satanische aard
openbaar. Juist de trouwe leraars die Gods volk staande hielden door
onderwijs in de schriften moesten het ontgelden. Juist zij werden gedood. En
de Here liet ook dat toe. Hoe kan dat? Vers 35 zegt dat het de Here ging om
de loutering en reiniging van zijn volk (zie 1 Petr. 1:7). Een periode als deze
77