LEVENDE TALEN - Koninklijke Bibliotheek

49
deze wijze, naast het gebruik als lees- en ,,vertaal"-boek, mogelijkheden
tot gesprekken en voordrachten met als basis belangwekkend,
afwisselend materiaal. Het is dus zoo ongeveer als ik mij een dergelijke
verzameling had gedacht. Zooals gezegd, ik heb het boek nog
slechts vluchtig kunnen doorbladeren en het is natuurlijk volstrekt
niet uitgesloten, dat zich in de praktijk bezwaren zullen voordoen.
Het kan, zelfs voor de hoogste klassen, te moeilijk blijken en dan
lijkt me, dat de samensteller wat te subjectief is in de stukken over
religieuze vraagstukken. Maar in elk geval is de gedachte, die aan
de samenstelling ten grondslag ligt uitstekend en dit of een dergelijk
werk zal men zeker met heel wat meer voldoening kunnen gebruiken,
dan de veelal onbenullige „vertaalstof", die ons nog steeds in zoo
unheimlich groote hoeveelheid wordt aangeboden.
De Heer Schneiders heeft bijna drie pagina's noodig om ons erop
te wijzen, dat de (on) zuivere 1 ) examen-training u. d. booze 1 )
is en dat een „mooi examen-sijfer een ,dangerous thing' is".
Men zou zoo denken, dat in een blad als het onze deze wijsheid iets
was als het intrappen van een open deur. Maar neen, het speurdersoog
des Heeren Schneiders heeft zoowaar in onze eigen vereeniging
dat wangedrocht „de praktiese examen-'leraar': utilist" ontdekt, die
zich „inpl. v. pedocentries . . . examen-centries instelt." Want ,,'t
waren vnl. een paar recente uitingen, die" hem „tot dit art. aanleidden"
en dan komen er eenige zinsfragmenten, die moeten bewijzen,
dat o.a. J. B. van Amerongen tot dat walgelijk gebroed behoort.
Al streeft de Heer Schneiders naar een zekere originaliteit in zijn
stijl, ik kan die stijl niet anders dan heel erg vermoeiend en gekunsteld
vinden en „woordspelingen" als „a bas (bah) de praktiese
examen-leraar" hooren naar mijn meening eerder thuis in de kinderkamer
dan in het artikel van een serieus polemist. Daarbij bedient
hij zich van een hyper-vereenvoudigde spelling, die hem „voornamelijk",
„artikel", „inplaats van" doet afkorten tot vnl. art. inpl.v. Ik
zou me kunnen voorstellen, dat een dergelijk kortschrift op ernstige
bezwaren stuit bij lezers, die de voorkeur geven aan de wel conventioneele,
maar dan toch vrij algemeen gangbare, in elk geval meer
aangenaam leesbare, methode de woorden voluit te schrijven. De
Heer S. heeft echter in dit systeem blijkbaar erg veel plezier en
daarom laat ik voor mij hem heel graag dat genoegen, maar hij moet
in zijn afkortingswoede toch niet zoo ver gaan, dat hij door een verï
) Deze grappigheidjes zijn van mij zelf.