LEVENDE TALEN - Koninklijke Bibliotheek

52
zin in „Van Overal" van 14 October, waarin gezegd werd, dat „de leeraren
in de Nederlandsche taal en letterkunde aan onze middelbare scholen
— op enkele loffelijke uitzonderingen na — de bedenkelijke gave bezitten
alle belangstelling voor de vaderlandsche letterkunde bij hun leerlingen te
dooden".
De hoofdredactie, die het met de strekking van dit protest geheel eens
is en het afkeurt, dat de gewraakte uitlating in ons blad is verschenen (de
hoofdredactie leest „Van Overal" zoo goed als nooit vooraf en acht dit
gelukkig ook niet noodig), legde ons het schrijven voor.
Wij aarzelen niet om ruiterlijk te erkennen, dat wij voor een geheel
corps van leeraren zoo grievende uitlating oprecht betreuren. Het is duidelijk,
dat de beschouwingen in dit rubriekje nimmer ten doel hebben of
mogen hebben personen of groepen van personen te kwetsen. Dat wij ons
in dit geval te veel hebben laten gaan, willen wij dus niet verontschuldigen.
Dit wil echter niet zeggen, dat wij ons ten volle kunnen vereenigen met
de wijze, waarop de Nederlandsche jeugd met de schoonheid onzer letterkunde
vertrouwd wordt gemaakt 1 ). Wij zelf, die nog niet zoo héél vele
jaren geleden op de schoolbanken zaten, hebben in dit opzicht geen prettige
ervaringen opgedaan.
Dit neemt nochtans niet weg. dat wij ons in ons stukje te sterk hebben
uitgedrukt. Het buitengewoon moeilijke werk om aan de jeugd de
schoonheden van onze schrijvers en dichters te doen gevoelen, verstaan
misschien niet alle leeraren, maar dat de meerderheid alle belangstelling
bij de leerlingen zou dooden, dat hadden wij niet moeten schrijven. Het
spijt ons.
Red. V. O.
Het is nu duidelik hoe die „gaffe" ontstaan is. Die redakteur heeft
het slecht getroffen en is aan het generaliseren geslagen, kan het
zelfs in zijn „verantwoording" niet laten. Maar wij vergeven hem
graag die zwakke poging om zijn aftocht te dekken.
W. VAN DEN ENT.
NAAR AANLEIDING VAN EEN KRITIEK, t)
Naar aanleiding van de bespreking van zijn uitgaaf van Ships that
pass in the Night in het vorig nummer schrijft de heer ter Weer
mij dat hij erkent gedwaald te hebben met de bewerking op zich te
nemen van een boek dat al in de Gruno-serie was uitgegeven. Ter
verklaring voegt hij er bij dat hij niet over de toelaatbaarheid heeft
gedacht, enigszins misleid door het voorbeeld van bekende kollega's
die hem waren voorgegaan.
Deze erkentenis en verontschuldiging zijn naar mijn mening afdoende,
en ik maak gaarne van de gelegenheid gebruik om alles wat
ik ten nadele van de persoon van deze kollega heb geschreven,
zonder enige beperking terug te nemen. Hij heeft getoond te ver-
1
) Toch weer generaliseren! (v. d. E.)
a
) De plaatsing is overeenkomstig de wens van de heer Ter Weer. — Red.