Handreiking Samenwerking huisarts en wijkverpleegkundigen

| 7 De invulling: communicatie en coördinatie
In het vorige hoofdstuk zijn de variaties in samenwerkingstructuren beschreven.
Die samenwerkingsstructuren regelen wie met wie overlegt. De volgende vraag is hoe
dat overleg plaatsvindt en hoe informatie wordt uitgewisseld. Overleg en informatieuitwisseling
hebben tot doel de zorg aan de patiënt te coördineren. Dat geldt ook voor
werkafspraken en het aanwijzen van een zorgcoördinator. In dit hoofdstuk worden
deze verschillende vormen van coördinatie toegelicht en laten we zien dat ook dat op
verschillende wijzen kan. Deze coördinatievormen vullen elkaar aan. Er zullen bij de
samenwerking tussen huisartsen en wijkverpleegkundigen vrijwel altijd meerdere
vormen worden benut.
7.1 Telefonisch overleg
Het telefonisch overleg is waarschijnlijk de meest voorkomende vorm van contact tussen
wijkverpleegkundigen en huisartsen. Het is ook bron van frustraties en dat heeft alles te
maken met ‘elkaar kunnen vinden’. Dat moet dus op de eerste plaats georganiseerd zijn.
Door goede afspraken zijn veel frustraties te voorkomen.
Overwegingen bij het maken van afspraken voor telefonische overleg zijn:
Deze verpleegkundigen werken meestal regionaal en zijn in hun contacten en werkwijzen vooral
georiënteerd op ziekenhuizen en medisch specialisten. Dat maakt het leggen en onderhouden
van de lijn naar huisartsen gecompliceerd. De vraag is: onderhouden verpleegkundigen met
een specialisatie zelf rechtstreeks de contacten met de huisartsen of loopt dit via de contact- of
coördinerend verpleegkundige? Ook daar is niet één model voor te geven. Het is afhankelijk
van de tijdsduur en de intensiteit van de gespecialiseerde verpleegkundige zorg. Er kunnen het
beste afspraken per patiënt over worden gemaakt. Die afspraken moeten er dan wel zijn.
Het is de rol van de contact- of coördinerend verpleegkundige om dat te regelen. Het versterkt
diens positie als zorgcoördinator voor de patiënten uit de betrokken huisartsenpraktijken.
Huisartsen vinden het vooral belangrijk dat zij geïnformeerd zijn over wie er bij de patiënt komt
en wat die verpleegkundige doet.
Wel of geen rechtstreekse nummers
Als er sprake is van contact- of coördinerend verpleegkundigen hebben de huisartsen vaak de
06-nummers van die verpleegkundigen. Dit werkt goed als deze verpleegkundigen (nagenoeg)
fulltime werken. Bij parttime werken moeten huisartsen weten wanneer de betreffende
verpleegkundigen te bereiken zijn en welk nummer er gebeld moet worden als die verpleegkundige
er zelf niet is. Dat maakt directe bereikbaarheid complex.
Een ‘huisartsenlijn’
Dit is een speciaal nummer dat 24 uur per dag bereikbaar is. Het is alleen bekend bij zorgverleners.
Via deze lijn kunnen nieuwe zorgvragen worden aangemeld en kan informatie en/of
overleg worden gevraagd over reeds in zorg zijnde patiënten. Omdat het een aparte lijn is,
is er snel contact en komt de huisarts niet ‘in de wacht’.
Het voordeel is dat de thuiszorg zo altijd bereikbaar is en dat de huisarts niet zelf uit hoeft te
zoeken wie de verantwoordelijk contactpersoon is bij een patiënt. Het blijft een ‘anonieme lijn’
en dat vindt een aantal huisartsen een bezwaar. Huisartsen vinden het ook een bezwaar dat ze
moeten wachten tot ze worden teruggebeld. Als ze bellen hebben ze meestal een urgente vraag.
Afstemming van het tijdstip van overleg
Huisartsen en wijkverpleegkundigen hebben eigen voorkeuren voor het tijdstip van overleg.
| 40 Samenhangende zorg in de eerste lijn De as huisartsen - wijkverpleegkundigen 41 |