TBS-behandeling geprofileerd; een gestructureerde ... - WODC

De behandelingen in Tabel 5.3 zijn geclusterd in vijf hoofdcategorieën:
behandeling in het kader van het delict, psycho-educatie en therapieën,
vaardigheidstrainingen, non-verbale therapieën en maatschappelijk werk
(zie Tabel 1 in Bijlage 5C). Als de geclusterde behandelingen worden
afgezet tegen de DSM-classificaties, dan blijkt dat patiënten met seksuele
en genderidentiteitsstoornissen vaker een delictbehandeling volgen dan
patiënten met andere stoornissen. Non-verbale therapieën komen ook
meer voor bij patiënten met seksuele en genderidentiteitsstoornissen en bij
patiënten met een persoonlijkheidsstoornis NAO. De overige therapieën
komen bij alle DSM-classificaties ongeveer evenveel voor (zie Tabel 2 in
Bijlage 5C).
Wanneer de geclusterde behandelingen worden afgezet tegen de
indexdelicten, blijkt dat zedendelinquenten vaker een delictbehandeling
volgen dan patiënten met een ander indexdelict (zie Tabel 3 in Bijlage 5C).
In de tabel met de uitsplitsingen naar verblijfsduur (zie Tabel 4 in Bijlage
5C) is te zien dat delictbehandelingen vooral voorkomen bij patiënten die
langer dan vier jaar in de tbs-klinieken verblijven. Vaardigheidstrainingen,
psychotherapie en overige therapieën komen voornamelijk voor bij
patiënten met een verblijfsduur langer dan twee jaar. Om inzicht te krijgen
in het eventueel afwijkende behandelaanbod bij allochtone patiënten, zijn
deze patiënten met autochtone patiënten vergeleken. Hieruit komt naar
voren dat allochtone patiënten vaker maatschappelijk werk en non-verbale
therapieën volgen dan autochtone patiënten (zie Tabel 5 in Bijlage 5C). In
de tabel met de gevolgde behandeling en de kliniek (zie Tabel 6 in Bijlage
5C) is te zien dat er vaker vaardigheidstrainingen en non-verbale therapieën
gegeven worden in de 1e kliniek waar een patiënt verblijft. De overige
behandelingen komen in de 1e kliniek evenveel voor als in latere klinieken.
104