TBS-behandeling geprofileerd; een gestructureerde ... - WODC

8 DISCUSSIE
In de laatste twee decennia zijn in de forensische psychiatrie op basis
van wetenschappelijk en klinisch onderzoek, belangrijke stappen gezet
in het verbeteren van de kwaliteit van de behandeling van forensische
doelgroepen (Wright e.a., 2009; Waldram, 2008; Krakowski e.a., 2006;
Svartberg e.a., 2004). In hoeverre empirische evidenties uit (internationale)
studies ook daadwerkelijk worden toegepast bij de behandeling van tbsgestelden
in Nederland, was tot op heden weinig over bekend. Ten behoeve
van de tbs-onderzoeksprogrammering naar aanleiding van de commissie-
Visser was onder meer behoefte aan een inventariserend, beschrijvend
onderzoek naar de huidige tenuitvoerlegging van de tbs-maatregel. Het
onderzoek in dit rapport voorziet in deze behoefte. Naast een gedetailleerde
en gestructureerde beschrijving van een representatieve steekproef van tbsgestelden,
heeft er een kwantitatieve en kwalitatieve analyse van de data
plaatsgevonden. De kwantitatieve analyse op basis van dossierinformatie
biedt onzes inziens de mogelijkheid om de diagnostiek, risicotaxatie en
behandeling van tbs-gestelden in een ander licht te bezien. De kwalitatieve
analyse via semi-gestructueerde interviews en focusgroepen geeft een
verdieping en verdere aanvulling van de informatie over diagnostiek,
risicotaxatie en behandeling. Op basis van de resultaten gepresenteerd in
de hoofdstukken 3, 5 en 6 en de conclusies in hoofdstuk 7 is er een viertal
discussiepunten waar wij bij stil willen staan. Deze punten bespreken we
hieronder puntsgewijs waarbij steeds aansluitend aanbevelingen worden
gedaan. Deze aanbevelingen worden cursief weergegeven.
8.1 Dossiervorming
Uit dit onderzoek blijkt dat de dossiers, en andere stukken waar toegang
toe is gegeven, niet altijd voldoende informatie opleverden om gegevens
volledig te scoren. Op basis van de stukken is een redelijk beeld gekregen
ten aanzien van het aanbod van vaardigheidstrainingen, maatschappelijk
werk en vaktherapieën zoals psychomotorische therapie en dramatherapie.
155