TBS-behandeling geprofileerd; een gestructureerde ... - WODC

Uit de interviews wordt duidelijk dat psycho-educatie, vaardigheidstrainingen en maatschappelijk
werk bij elke kliniek beschikbaar zijn. Gedragstherapie, systeem/gezinstherapie,
muziektherapie en psychomotorische therapie worden bij één kliniek niet aangeboden,
terwijl schema(focused) therapie en dramatherapie bij twee klinieken niet beschikbaar zijn.
In de focusgroep met de behandelaren is de oorzaak van de grote hoeveelheid missende
variabelen besproken. De aanwezige behandelaren gaven aan dat gevolgde behandelingen
niet standaard in het dossier terug te vinden zijn, omdat deze bijvoorbeeld als vanzelfsprekend
worden beschouwd en hierdoor niet worden beschreven. Een andere reden waarom
niet alle behandelingen beschreven staan in het dossier, is volgens de behandelaren de lopende
discussie met psychologen en psychotherapeuten over openheid versus beroepsgeheim.
Volgens afspraak hebben de behandelaren die aanwezig waren tijdens de focusgroep
getracht het behandelingsaanbod per patiënt aan te vullen. Eén kliniek deed dit door het
opnieuw doorspitten van de dossiers, twee klinieken hebben naast het dossier ook collega’s
benaderd en één kliniek heeft daarnaast ook navraag gedaan bij de patiënten zelf. Als
deze lijst met behandelingen vergeleken wordt met de eerder gescoorde behandelingen,
dan blijkt dat 48% van de behandelingen van deze nieuwe lijst niet door de onderzoekers
vanuit de dossiers gescoord was. Dit waren voornamelijk behandelingen in de categorieën
‘Psychotherapie & therapieën’, ‘Delictbehandeling’ en ‘Vaardigheidstrainingen’. Daarnaast
was er een overlap van behandelingen die door beiden gescoord waren (41.1%) en waren er
behandelingen die wel in het dossier beschreven stonden, maar die bij collega’s niet achterhaald
werden (10.9%).
Groeps- versus individuele behandeling
Uit de dossiers komt naar voren dat psycho-educatie en andere therapieën,
zoals gedragstherapie en schemagerichte therapie vooral op individueel
niveau worden gegeven (89%). De vaardigheidstrainingen vinden
voornamelijk in de groep plaats (86%), terwijl het bij de non-verbale
therapieën en delictbehandeling ongeveer gelijk verdeeld is (zie Tabel 5.4).
Een patiënt zit in de categorie ‘beiden’ als de behandeling groepsgewijs is
gestart en later is omgezet in een individuele behandeling (of andersom).
Bij 60.3% van de behandelingen was het onbekend of de behandeling
individueel of groepsgewijs gevolgd wordt.
105