TBS-behandeling geprofileerd; een gestructureerde ... - WODC

Een minder goed beeld is gekregen van wat de psycholoog, psychiater en
psychotherapeut aan specifieke behandeling geeft. Tijdens interviews en
focusgroepen kwam naar voren dat wat de psycholoog, psychotherapeut
en psychiater doen, niet altijd expliciet wordt opgeschreven in de dossiers.
Er worden wel aantekeningen bijgehouden maar deze worden tot de
persoonlijke werkaantekeningen van deze disciplines gerekend en komen
daarom minder vaak in de dossiers voor. Wat betreft DSM-classificaties
was vanuit de dossiers niet altijd duidelijk wat de hoofddiagnose was en
wat de nevendiagnoses waren. Tevens is het een opvallende bevinding dat
volgens de dossiers niet bij alle patiënten een delictanalyse is gedaan wat
geheel tegengesteld is aan wat vanuit de klinische praktijk wordt genoemd
en hetgeen expliciet in de interviews is aangegeven. 39
Voor het ontbreken van dergelijke gegevens is een aantal verklaringen
te geven welke onder andere in de focusgroepen zijn geopperd:
(1) de aandacht van medewerkers is in de afgelopen jaren vooral uitgegaan
naar (tijdrovende) zaken zoals de implementatie van de risicotaxatieinstrumenten
en het vernieuwde format van verlofaanvragen, (2) het feit
dat, in tegenstelling tot de andere disciplines, het in de meeste klinieken nog
niet gebruikelijk is dat de psychologische en medische staf systematische
verslaglegging aanleveren voor evaluatie- en behandelplanbesprekingen,
en (3) er wordt niet altijd expliciet bij het kopje ‘therapie’ aangegeven
wélke behandeling wordt gegeven waardoor de kans bestaat dat er een
grote onderschatting is van interventies als cognitieve gedragstherapie,
schemagerichte therapie en delictanalyse. Desalniettemin is er ruimte voor
verbetering van de dossiervoering.
Vanuit het onderzoek is de aanbeveling om behandelvoortgang en
-evaluaties (nog) meer systematisch en gestructureerd vorm te geven en
daarbij expliciet aan te geven welke patiënt, welke behandeling (en door wie)
39
Dit punt is tijdens de focusgroepen met behandelaren en leden van het LBHIV
uitgebreid besproken. Er bestond niet zozeer twijfel over het feit dat de gegevens
over delictanalyses niet zijn teruggevonden in de stukken, maar wel of het daarmee
gerechtvaardigd is om te concluderen dat er geen delictanalyses worden gedaan.
156