Jaargang 109, nummer 2, april 2008 - Theosofische Vereniging in ...

het weigert toe te geven dat ambitie, jaloezie,hebzucht en lust vergif zijn.’(J. Krishnamurti)Zo zijn strenge zelfobservatie enmoedige zelfkennis noodzakelijk methet oog op het bewuste zelf. Maar weervaren allemaal dat er iets is dat verderreikt dan het bewuste zelf. En alswe dat ervaren, zouden we daaraanliever trouw zijn en niet aan ons bewustezelf van ieder dag.Hoe ervaren we dat? Bijvoorbeeld bijhet knagen van het geweten, bij eendrang om iets onverklaarbaars te doen,bij een impuls van liefde of devotie, inmomenten van inspiratie. Dan stijgenwe heel spontaan boven onze normalestaat van bewustzijn uit naar een staatvan geluk, een uitbreiding van het bewustzijndie we gewoonlijk niet kennen.‘De ware aard van de mens is gelukkig.Het geluk is aangeboren in hetZelf. Zijn zoektocht naar geluk is hetonbewuste zoeken naar zijn ware Zelf.Het ware Zelf is onvergankelijk; als eenmens het vindt dan vindt hij een gelukwaaraan geen einde komt.’ (RamanaMaharshi). Dit is anders dan gewoneemotie, alhoewel emotie het kan weerspiegelenen proberen terug te roepen.Laten we kijken naar de hierbovengenoemde voorbeelden van het spontaantrouw zijn aan onszelf. We kennenallemaal het effect van het geweten.We zijn bijvoorbeeld in moeilijkheden.Misschien deden we iets verkeerd enzijn we betrapt. We zien een uitwegdoor het vertellen van een leugen.Maar tegelijkertijd is er een sterkedrang om de waarheid te vertellen, omtoe te geven wat we deden. Die sterkedrang is het geweten. Als we er nietnaar luisteren zijn we ongelukkig, het‘achtervolgt’ ons. Als we wel luisterenen geen rekening houden met de consequentiesvoelen we ons tevreden, onbelast,vrij. Ook zouden we de drangkunnen hebben om iets te doen dat onzinniglijkt. Iemand die ik ken vergezeldeeens een katholieke vriend naareen kerkdienst in Frankrijk. Zij wildendaarna gaan paard rijden en mijnvriendin had een grote som geld bijzich om een mooi zadel te kopen datze had laten maken. Plotseling kreegze een onweerstaanbare drang om datgeld in een oude tas te stoppen dieiemand had achtergelaten op de stoelnaast haar. Ze kon het niet weerstaanen schoof het geld in de tas. Kort daarnaverscheen een oude vrouw die vreselijkdik was en kennelijk ziek, gekleedin lompen en die ze vurig hadzien bidden. Zij pakte de tas en verlietde kerk. Ze wist het niet, maar het wasmisschien het antwoord op haar gebed.Mijn vriendin was niet langer bezigmet het mooie zadel. Ze was onverklaarbaargelukkig en in de wolken, ofschoonhaar vriend die gezien had watze deed haar een idioot noemde. Alswe het juiste hebben gedaan, ook allijkt het onredelijk, is er altijd dat diepgaandegeluk. We zijn dan trouw geweestaan onszelf.Het ware Zelf is onvergankelijk; alseen mens het vindt, dan vindt hijeen geluk waaraan geen einde komt.Een derde voorbeeld: als we verliefdworden voelen we ons soms alsof wehet universum zouden kunnen omhelzen.Het is een staat van groot geluk eneen uitbreiding van bewustzijn, ofschoondit gevoel gewoonlijk niet langduurt. Ten vierde: in momenten vandevotie, ongeacht waarvoor, voelen wegrote vreugde, een uitbreiding vanbewustzijn. Ten vijfde: we kunnen inspiratieondervinden als we naar mu-Theosofia 109/2 april 2008 55