Niet-aangeboren hersenletsel (NAH) en arbeidsparticipatie - Diliguide

vermeden kan worden. Het kan hierbij gaan om de consequenties van neuropsychologischebevindingen op gebied van functioneren in werk voor debetreffende patiënt met NAH. Wanneer NAH niet ernstig is, bijvoorbeeld naeen TIA of een licht CVA, is structurele begeleiding vaak niet voorhanden.Hier ligt een taak voor een huisarts en zijn praktijkverpleegkundige om ditprobleem vroegtijdig te signaleren en hulp te organiseren.Naast bovengenoemde relevante disciplines ten aanzien van NAH en arbeidsparticipatieis een ‘casemanager’ of ‘kerncoördinator’ gewenst die betrokkenis, als een aanspreekpunt fungeert en het proces bewaakt dat begint vanafmanifestatie van NAH en doorloopt tot en met werkhervatting maar ook daarna.Deze casemanager kan daarbij een patiënt gericht verwijzen naar de geëigendediscipline. Per individuele patiënt kan bezien worden uit welke disciplinedeze coördinator afkomstig dient te zijn. Indien er sprake is van relevanteinterveniërende comorbiditeit, kan de huisarts mogelijk deze rol vervullen.Een alternatief in het verlengde hiervan is een kern van disciplines te vormen dievoldoende deskundig is ten aanzien van NAH en die zich voortdurend, tijdenshet gehele proces, bezighoudt met (bevordering van) arbeidsparticipatie vandeze groep patiënten. In deze kern dienen bedrijfsarts en revalidatiearts/revalidatieteam te worden opgenomen. Een klinisch neuropsycholoog danwel een GZ-psycholoog met ervaring op het gebied van NAH kan hier eveneensdeel van uitmaken. In die situaties waarbij naast NAH andere aandoeningeneen rol spelen, kan het wenselijk zijn de huisarts te betrekken. Eenarbeidsdeskundige wordt aan die kern toegevoegd om een vertaalslag temaken van ‘functionele mogelijkheden’ naar ‘passend werk’.Een keuze of voorkeur voor één van beide scenario’s wordt niet gemaakt.Professionals in het veld kunnen zelf verder vorm geven aan afstemming vanzorgverlening. Hierbij is het denkbaar dat binnen een kern van revalidatiearts,bedrijfsarts en neuropsycholoog één van hen de rol van casemanager opzich neemt.Een belangrijk aspect is dat betrokken disciplines eenduidig zijn in het verstrekkenvan informatie. Ze dienen elkaar niet tegen te spreken ondanks eenmarge die er soms bestaat in het voeren van een beleid. Dit kan voorkomenworden door intensivering van onderling overleg tussen zorgverleners, namelijktussen ‘curatieve sector’, bedrijfsartsen en verzekeringsartsen, waarbij eventueletegenstrijdigheden worden geëlimineerd. Een casemanager kan hierbijook als intermediair fungeren. Vooraf dient, wanneer dit vereist is, toestemmingte worden verleend door de patiënt.Tot slot dienen, naast bovengenoemde disciplines, de patiënt zelf alsmede136 Multidisciplinaire samenwerking gericht op arbeid