10 magazine Leef!

Kunst & Cultuur
Het is een opvallend echtpaar; Daniël (52) en
Caroline Tavenier-Vree (61). Twee kleurrijke,
authentieke mensen uit Noordwijk Binnen,
beiden werkzaam als kunstenaar. En religieus.
Vol liefde vertellen ze over deze belangrijke
drijfveren in hun leven. Waarbij ze niet bang zijn
om zeer persoonlijk te worden, kritisch naar de
samenleving én naar zichzelf te kijken en hun
leven te evalueren. Zorgen voor anderen is nog
zo’n drijfveer, een belangrijk onderdeel van hoe
zij in het leven staan. Nu hun acht kinderen uit
huis zijn komen ze toe aan het zorgen voor
zichzelf en voor elkaar. En verlangen ze naar
rust, om daardoor weer te kunnen creëren.
TEKST DORINE HOLMAN BEELD BURO BINNEN
Vertel eens wat over jullie achtergrond
‘Ik kom oorspronkelijk uit Katwijk’, vertelt Daniël. ‘En heb
daar een belangrijk deel van mijn jeugd gewoond. Mijn
ouders waren behoorlijk gereformeerd, maar zij konden
hun weg daarin niet goed vinden. Ze vonden uiteindelijk
wat ze zochten bij de Evangelische Christenen, waar ze
een persoonlijke band met God - door Jezus Christus -
konden opbouwen. Dat ging niet zonder slag of stoot, en
werd niet in dank afgenomen. Tot ruzies met de familie
aan toe. Ik voelde me in die kerk ook thuis, maar had meer
behoefte aan het aanhangen van het geloof, als manier
van leven. Ik ging daar echt voor, maar wilde ook kunstenaar
zijn. Want bezig zijn met tekenen en kunst, dat deed
ik als kind al. Tijdens werkweken van school bijvoorbeeld
bleef ik achter en ging in mijn eentje etsen maken. Dat
maakte dat ik een buitenbeentje was. Er waren maar weinig
mensen die mij begrepen.’
‘En ik kom uit Weesp, vlakbij Amsterdam’, zegt Caroline.
‘Mijn toenmalige man Hans werd manager bij de Willem
van den Bergh stichting en we vonden dit huis in de
Bronckhorststraat. Het moest nog helemaal verbouwd en
gerenoveerd worden. Inmiddels hadden we zes jonge kinderen
en was ik in verwachting van de zevende. Ik was
thuis, om voor de kinderen en de verbouwing te zorgen.
We waren wel een apart stel. Of zoals Daniël wel eens zegt:
“jullie zagen er maf uit”. We waren hippies op klompen. Op
enig moment wilden we onze kinderen laten portretteren,
en zo kwam Daniël voor het eerst bij ons over de vloer.’
‘Ik had direct een enorme klik met Caroline. Maar ook met
Hans kon ik goed opschieten. We spraken over mijn zoektocht
in het leven, het geloof en over kunst. Door al die
gesprekken veranderen Caroline en Hans. Ze gingen ook
19