10 magazine Leef!

gastvrijheid, mooie verhalen, optimisme
en een beste dosis bluf begon
hij aan Gulle Tjon. En dat terwijl hij
nog nooit een keuken vanbinnen
had gezien en niet wist hoe de grill
en frituur werkten. ‘Ik wilde alles zelf
bereiden. Maar voor de zekerheid
had ik wat pakjes en zakjes in huis.
Die heb ik toch meerdere keren moeten
gebruiken.’ Hij grijnst en vertelt
verder over die moeilijke start.
‘In de begintijd was het een drama,
voor mij én voor de gasten. Mensen
hebben achteraf weleens gezegd dat
ze het van een ander niet hadden
gepikt.’ Gelukkig begon Gulle Tjon
na een tijdje goed te lopen. Dankzij
een kok en personeel kon Tjon zich
volledig op het gastheerschap richten.
‘Dát was echt mijn rol, het iedereen
naar de zin maken.’
Ondertussen zocht Tjon naar het perfecte
recept voor spareribs. Daarmee
wilde hij zich onderscheiden. ‘Ik heb
er 3 jaar over gedaan, toen pas was ik
zelf tevreden over de marinade.’ Gulle
Tjon bestaat niet meer, maar zijn beroemde
spareribs kun je nog iedere
2 maanden eten bij Tespelduyn.
Ze verklaarden me voor gek
In 1990 werd Tjon gepolst voor een
vrijkomend pand aan de Albert Verweijstraat.
Een winkel met een woning
erboven. Hij had geen pand nodig,
maar voordat hij het wist had hij het
gekocht. Wat moest erin komen? Hij at
in die tijd weleens Thais in Den Haag,
heerlijk. Dus vroeg hij ‘zijn’ Haagse
restauranthouder om advies. Zij regelde
binnen 10 minuten een Thaise kokkin.
Toen had hij een pand, een kokkin,
en een Thaise uit Noordwijk die
mee ging doen. Zo ontstond Thai Tjon.
Iedereen verklaarde hem voor gek.
‘Tussen Utrecht, Den Haag en Amsterdam
zat geen enkel Thais restaurant,
alleen in de steden. En dan nu
middenin een Noordwijkse woonwijk?’
Tjon reisde naar Thailand,
waar hij nooit eerder was geweest.
Sfeer proeven, servies kopen, inrichting
bekijken, foto’s maken. Thai
Tjon opende de deuren in 1991; het
was direct een groot succes. Nan van
Berkel runde Thai Tjon, samen met
de chef-kok. Na 5 jaar openden ze
Tjons Buurman met Thaise en Indonesische
afhaalmaaltijden. Nan: ‘We
runden ieder onze eigen zaak. Kwamen
we thuis, dan hadden we elkaar
veel te vertellen. Juist daarom ging
het zo goed.’
Hersenbloeding
In 2001 werd Tjon getroffen door
een hersenbloeding. ‘Ik heb heel veel
geluk gehad, het had veel slechter
kunnen aflopen. Het gebeurde bij de
golfbaan. Ik kreeg enorme hoofdpijn,
een afhangende mondhoek en had
geen kracht meer in mijn hand. Mijn
maten hebben een paar artsen van de
eerste tee weggehaald, en die hebben
direct de juiste diagnose gesteld. Hup,
in de auto met een noodvaart naar
het ziekenhuis, niet wachten op een
ambulance.’
‘Mijn coördinatie, met name schrijven,
is niet goed. En mijn slechthorendheid
is verergerd door die hersenbloeding.
Ik kan mensen erg
slecht verstaan. Dat was zeker in de
laatste jaren Gulle Tjon heel vervelend.
Moest ik bij het bestellen steeds
extra vragen stellen.’
Ik heb hier alles wat mijn
hartje begeert
‘Ik hou van Noordwijk Zee. Zelfs
toen ik een huis had in de Grashoek
schreef ik als adres Noordwijk ZEE.’
Hij lacht die gulle lach. ‘Het is heerlijk
om hier te wonen, we kunnen de zee
zien vanuit ons appartement. En ik
rijd iedere dag even over de boulevard.’
‘Ja, Noordwijk is wel veranderd.
Je kunt het eigenlijk niet vergelijken.
Het was vooral gemoedelijker, met
meer échte Noordwijkers. En kleinschaliger.
Het Zeepaardje, dat was
dé disco. Wilde je na het stappen wat
eten? Dan ging je naar Leens eethuis
voor een broodje vlam. Er was veel
minder keuze, maar het was wel
goed. Begin jaren ’70 kwamen gasten
uit Den Haag en Amsterdam hier
stappen. Noordwijk had een hele
goede naam en dwong respect af.
Mensen gedroegen zich hier anders
dan bijvoorbeeld in het Haagse uitgaansleven,
dat weet ik uit eigen
ervaring.
Het Wantveld stond iedere zomer vol
bussen. Allemaal toeristen die een
pension of ‘zimmer mit frühstück’
hadden geboekt. Ja, de Noordwijkers
hebben in die tijd zeker geprofiteerd
van het toerisme. Tegenwoordig lijken
de restaurants en winkels in
Noordwijk allemaal op elkaar. Ik wil
niet negatief zijn hoor, maar dat mag
van mij wel anders. Dat je opvalt en
uniek bent, kwaliteit biedt en je durft
te onderscheiden. Diversiteit; daar
hou ik van.
TJON AFFO
1944 Geboren in Suriname
1964 Naar Nederland gekomen
1969 Verhuisd naar Noordwijk &
dj in Zeepaardje
1985 Gulle Tjon geopend
1991 Thai Tjon geopend
1996 Tjons Buurman geopend
2004 Gestopt met Gulle Tjon
2010 Met pensioen
2011 Gestopt met Thai Tjon
Noordwijk is lang stil blijven staan.
Gingen in andere plaatsen de discotheken
later dicht, dan duurde dat
hier jaren. Ik heb veel bewondering
voor de heren van de Hotels van
Oranje. Altijd actief, zij hebben echt
een voortrekkersrol vervuld in de ontwikkeling
van Noordwijk. Zo zie ik
dat. En ondertussen lijkt Noordwijk
steeds meer op een stad. Jammer?
Nee, maar ik heb er soms wel gemengde
gevoelens over.’
Surinaamse Roots
‘Verder ben ik vaak ‘effe weg’. Lekker
een Surinaams broodje eten in Den
Haag of Rotterdam. Nee, dat hebben
ze in Noordwijk niet. Naarmate ik
ouder word ga ik meer terug naar
mijn roots. Ook af en toe naar Suriname
op vakantie.’ Tot tien jaar terug
was hij er niet meer geweest. Hij heeft
vaker contact met zijn broer en zussen
in Nederland. En met zijn ‘moedertje’
in het verzorgingshuis in Zoetermeer.
‘En ondertussen hoop ik
gewoon honderd te worden, in goede
gezondheid. Nog wat golfen en naar
Azzurro. Ik had mezelf voorgenomen
zoveel mogelijk te sporten. Maar het
komt er niet zo erg van.’ Hij lacht voluit.
‘Dat zwarte gat na de pensionering?
Ik ken het niet. Ik vermaak me
prima!’
Leef met de dag
‘Ja, ik lach veel. Heb je weleens een
probleem gehad wat niet oplosbaar
is? Morgen is alles toch weer anders,
dus leef met de dag. Het komt misschien
ook wel doordat ik op sterven
heb gelegen, dat ik zo in het leven sta.
Ik ben een tevreden mens. Mijn geluk
kan niemand me afpakken.’
75