10 magazine Leef!

met pensioen
Jan de Ridder (1944) is eind april van dit jaar gestopt als fractievoorzitter
van het CDA in Noordwijk. Een bekende Noordwijker, als Binder en als
bollenkweker. Maar vooral als politicus in de raadzaal én daarbuiten. Want hij
was als geen ander benaderbaar. Voor iedereen die een sociaal raadsman
nodig had. Hij leende zijn luisterend oor en probeerde vanuit zijn functie en
met zijn netwerk te helpen. De geschiedenis herhaalde zich. Want hoewel
moeder de Ridder geen politica was, nam ze ondanks haar tien kinderen altijd
de tijd om met mensen te praten. ‘Als je kan helpen moet je dat altijd doen.’
TEKST DORINE HOLMAN BEELD BURO BINNEN
Jan de Ridder blijft maatschappelijk actief,
ook na zijn vertrek uit de politiek
Je staat bekend als een ‘nuchter’ politicus,
maar ben je dat ook echt?
‘Ik heb nu 2 x zeven jaar politiek achter de rug. In die tijd
is er het nodige voorgevallen. In 2004 werd ik uit het niets
fractievoorzitter. Ik weet het nog goed, het was na het
‘Bevrijdingsdebat’ dat, begrijpelijkerwijs, rond Bevrijdingsdag
plaatsvond. Er lagen rapporten van wel 15 cm dik,
waar mensen aan gewerkt hadden die er voor hebben
doorgeleerd. In de discussie werden we door sommigen
in Noordwijk ‘de onroerend goed maffia’ genoemd. Ik kon
dat niet serieus nemen, maar anderen hadden er moeite
mee dat er zo op de man werd gespeeld. Dirk van Rooijen,
toen fractievoorzitter, stopte er daarom per direct mee.
Een dag later was ik fractievoorzitter. Ook bij zulk soort
politiek gedoe had ik kennelijk het gemak van de rust die
ik in me heb. En het feit dat ik tot mijn 64ste mijn werk
op het land had, en de laatste jaren mijn stukje land met
schuur. Lekker met je lijf bezig zijn. Maar natuurlijk heb
ik ook emoties, er waren ook dingen in de politiek die ik
niet leuk vond. Maar het helpt waarschijnlijk dat ik mezelf
nooit belangrijk heb gevoeld. Daardoor kon ik het gewoon
op mijn manier doen. Ik kon het overigens ook niet anders.
Een mooi voorbeeld is dat ik een keer een functioneringsgesprek
had met het bestuur. Ze vonden dat ik niet
goed in het openbaar kon spreken, en adviseerden me om
te oefenen voor de spiegel in de badkamer. Ik antwoordde:
“Dat wordt lastig… ik heb geen badkamer, én geen spiegel”.
Ik mocht dan wel bij hen komen oefenen. Nou ja, je begrijpt
dat ik dacht, “ja doei!”. Uiteindelijk is het wel goed
gekomen, geloof ik.’
Waarom ben je überhaupt de politiek
ingegaan en hoe hield je het vol?
“Ik was naast mijn werk en gezin 30 jaar penningmeester
geweest van de Oranjevereniging. En vond het wel welletjes.
Toen vroeg het CDA of ik op de verkiezingslijst wilde
staan. Niet op zo’n hoge plaats hoor, daar had ik speciaal
om gevraagd. Maar ja, met voorkeursstemmen belandde
ik toen toch in de raad. Ik heb altijd hard gewerkt, op mijn
13de begon ik al, bij mijn vader die ook bollenkweker was.
Op de Tuinbouwschool in Noordwijkerhout was het gebruikelijk
om één dag per week naar school te gaan en
daarnaast te werken. Ik was een mannetje hoor, wilde
persé mijn oudere broers bijhouden. Dat kon alleen als ik
doorging tijdens de pauzes, dan was ik weer bij. Toen mijn
vader met het bedrijf stopte, hebben we het met drie
broers nog een jaar voortgezet en daarna zijn we apart
doorgegaan. De verdeling ging makkelijk; met het trekken
van lucifers werd uitgemaakt wie wat kreeg. Ik was 23 jaar,
trouwde dat jaar met Thea en kocht het ouderlijk huis van
mijn vader. Daar wonen we nu nog. Maar goed, terug naar
de politiek. Ik heb dus altijd al veel gedaan naast het werk,
dat heb ik van huis uit meegekregen. Dat ik het eenmaal in
de politiek ook volhield komt ook door Thea. Zij zorgde dat
85