10 magazine Leef!

ons Kluppie
Begonnen als
opstappertje
Het was zeilen of voetbal,
of allebei.
Meer keuze was er niet.
Aan tafel zitten Rien van den
Haak (72) en Gijs van Kan
(68). Het boek van het ZVNjubileum
ligt op tafel, de foto’s
en papieren erbij; zij weten alles
over ‘hun kluppie’. Ik hoor de
verhalen van 2 enthousiaste
jongemannen en zie 2
energieke, wat oudere mannen.
Gijs: ‘We komen zelf in de
oudere categorie. Zo voelt het
niet, maar het is wel zo.’ Maar
de liefde voor het zeilen, voor
het water en voor de ZVN kent
geen leeftijd; het enthousiasme
spat van ze af!
TEKST YVONNE ANDRÉE WILTENS
BEELD BURO BINNEN
Als je maar mee mocht op zee
In de beginjaren van de ZVN waren
ze al op het strand te vinden. ‘Na
school en in de weekenden, altijd
rondhangen bij de boten. Hopen dat
je mee mocht als opstappertje. Natuurlijk
kreeg je dan meteen een
hoosemmer in je handen geduwd,
dat wist je. En je moest als ballast aan
boord van links naar rechts. Ach, dat
maakte niet uit, als je maar kon varen.’
Ze schetsen het beeld van een
stuk of 20 grote, omgebouwde boten.
Loodzwaar; iedereen moest helpen
ze naar zee te dragen. ‘Op zondag
legde de eigenaar de boot alvast in
zee, ging hij ter kerke. Moest je, met
eb en vloed, de boot drijvende zien te
houden.’ Als de een vertelt, knikt de
ander, of vult aan. Ze hebben duidelijk
dezelfde herinneringen. ‘De oude
boten werden al vrij snel opgedoekt.
Toen kwamen de Larkies, de Noordwijkse
versie dan hè. Een plat bootje,
soort omgebouwde surfplank; ze
werden bij Cees den Hollander in
elkaar getimmerd. Geld was er niet,
maar wel veel handige handen.’
Rien van den haak
(Op de foto ontbreekt
Gijs i.v.m. zijn vakantie)
Lid van de ZVN
De bootjes werden lichter, handzamer
en betaalbaarder. Als pa een
bootje kocht en lid werd, dan was