10 magazine Leef!

met pensioen
Den Hollander
ondernemer en strandvonder
De overgrootvader van Cees (Nicolaas
den Hollander) was aannemer en
bouwde op de boulevard in 1910
pension Hollander. Dat werd in 1929
door zoon Cees (de opa van Cees)
verbouwd en omgedoopt tot een
hotel. De familie den Hollander
woonde zelf achter het hotel in de
Nic. Barnhoornweg, hoek Schoolstraat.
Het karakteristieke pand heette
‘Bijzee’ en daartegenover was hun
werkplaats en opslag, nu de parallel
boulevard. Een dochter van Nicolaas
trouwde met Leendert Hellenberg die
in 1927 omkwam tijdens een redding
op zee. Zo kwam het hotel deels in
handen van de familie Hellenberg.
Familie Hellenberg runde het hotel
tot de sloop in 1977. Op deze plek
vescheen het Heemborgh complex.
De vader van Cees verhuisde toen
met zijn bedrijf naar de Schoolstraat
en droeg het bedrijf over aan Cees in
1992. ‘Onze’ Cees verhuisde naar
‘s Gravendijk in 1999 waar het bedrijf
nu nog is gevestigd. Cees verkocht
zijn onderneming in 2008.
Nu nog. Al kijkt men nu niet meer zo
nauw. Tegenwoordig rijden er zo veel
auto’s op het strand en spoelt er relatief
weinig aan. En datgene wat op
strand terecht komt wordt vaak al
door van der Putten opgeruimd.’
‘Wij hadden vroeger standaard een
lijkenkist in de schuur staan. Ook
dat hoorde bij het werk van de strandvonder.
En met regelmaat werden wij
gebeld om een stoffelijk overschot te
bergen. Nu doet de KNRM dat vaak,
maar formeel moet ik wel op de
hoogte worden gesteld als er iets
aanspoelt, hoe klein ook.’ zegt Cees.
‘Laatst spoelde een reddingscapsule
aan. Na contact met de eigenaar is
deze aan het Flora museum op Texel
geschonken. Eigenlijk is de burgemeester
de strandvonder en ben ik
zijn hulp. Maar toen ik in 2004 officieel
werd aangesteld (een medaille is
hiervan het bewijs) moest ik hém
vertellen dat dit ook bij zijn functie
hoort.’
Zeelui
De zee en het varen zit in de genen
van de familie den Hollander. Zij
bemanden de roeireddingboot, voeren
op de Kurt Carlsen en Cees was
schipper op de reddingboot Valentijn
in 1990. Cees: ‘Toen mijn vader
schipper was op de Kurt Carlsen
mocht ik niet meevaren. Men was
bang dat er twee uit één gezin zouden
omkomen. Daarom zat ik in de
walploeg. Pas toen mijn vader stopte
als schipper mocht ik op de boot en
werd ik opstapper en mocht ik meevaren.
Ik had toen niet kunnen
bedenken dat ik jaren later samen
met een groep vrijwilligers de Kurt
Carlsen zou gaan restaureren.
Nu ben ik heel druk met de begeleiding
van een zelf ontworpen schip.
Dat wordt nu afgebouwd op de werf
en wordt binnenkort te water gelaten.
Daarmee gaan we heerlijk varen en
genieten van de rust. De wilde jaren
zijn geweest, al kijk ik met weemoed
terug op het Noordwijk van weleer.’
Strandvonder
Voor zover Cees weet was de strandvonderij
altijd al aan Den Hollander
toebedeeld. Cees: ‘Mijn vader heeft
het gedaan tot zijn overlijden in 2003.
Uiteraard ging ik als jongen al mee
naar het strand als er wat was aangespoeld.
Nu is het niet zo spannend
meer maar toendertijd wel. Ik weet
nog dat het strand vol lag met papierpaaltjes
(hout waar papier van werd
gemaakt). Mijn vader liet het strand
afsluiten want het hele dorp liep uit
om hout te jutten. En dat mag niet!
Het klinkt nu wellicht vreemd, maar
alles wat op het strand aanspoelt valt
onder het beheer van de strandvonder.
Hij vertegenwoordigt de eigenaar
van datgene wat is aangespoeld.
Het jutten is wettelijk zelfs strafbaar.
PENSION HOLLANDER ROND 1915 IN VOLLE GLORIE.
59