Buiten de Orde 2010 lente

More documents

Recommendations

Info

uiten de orde lente 2010 Albert de Jong en de Grote Depressie van de jaren dertig: het rapport-Welter In het internationale debat wordt de huidige kredietcrisis regelmatig vergeleken met de crisis uit de jaren dertig. Of die vergelijking altijd opgaat is nog maar de vraag, maar duidelijk is wel dat we nu met de grootse economische crisis worden geconfronteerd sinds de crisis die volgde op de beurskrach van 1929. Buiten de Orde wil ook een terugblik werpen op de crisis uit de jaren dertig en doet dat aan de hand van een brochure van anarcho-syndicalist Albert de Jong 1 over de commissie-Welter, die door de toenmalige regering was ingesteld om een aantal bezuinigingen voor te stellen. In Het Rapport-Welter van socialistisch standpunt beschouwd (1932) analyseerde De Jong de aanbevelingen van de commissie en gaf hij ook zijn visie over wat de Nederlandse arbeidersbeweging te doen stond. In hoeverre is zijn tekst nog actueel? door Dennis de Lange Net als nu werd ook door het toenmalige kabinet geworsteld met de vraag welke maatregelen het kon nemen om de economie te stimuleren en hoe het tegelijkertijd op de overheidsuitgaven kon bezuinigen. Naast een aantal protectionistische maatregelen die de Nederlandse handel en het boerenbedrijf moesten beschermen stelde het kabinet in oktober 1931 een commissie in, die onder leiding van de katholieke Charles Welter een pakket bezuinigingen moest samenstellen. De Commissie-Welter De tienkoppige commissie bestond uitsluitend uit hoge ambtenaren, militairen en rijke industriëlen, en een enkele ultrarechtse politicus met fascistische sympathieën 2 . De samenstelling van de commissie was uiterst eenzijdig en uitgesproken reactionair. Het rapport van de commissie bestond grofweg uit drie delen: de economische toestand van Nederland, de financiële toestand van de Nederlandse staat en de bezuinigingsvoorstellen. Uit het rapport van de commissie blijkt dat Nederland er niet best voorstond. Schepen werden uit de vaart genomen, (koloniale) producten en effecten bleken aanzienlijk in waarde te zijn gedaald en de particuliere investeringen waren afgenomen. Het aantal werklozen in Nederland werd geschat op 300.000 (34 miljoen gulden aan uitkeringen) 3 . Zo werd van de 24.000 werknemers in de industrie meer dan de helft ontslagen en werkten de overgebleven werknemers in deeltijd. De commissie schatte dat het begrotingstekort de komende drie jaar enorm zou oplopen, wat betekende dat er voor 1933 zo’n 100 miljoen bezuinigd moest worden. De commissie kwam tot de conclusie dat er vooral bezuinigd kon worden op het rijkspersoneel en de werklozensteun. Bezuinigingen Van het rijkspersoneel zou 12% ontslagen moeten worden (uitgezonderd defensie en onderwijs) en de ambtenarensalarissen zouden gemiddeld met zo’n 10% worden gekort. Vaste ambtenaren voor het eenvoudige werk zouden bovendien vervangen worden door tijdelijke arbeidskrachten. Verder zou er worden bezuinigd op overheidssubsidies en op de materiele uitgaven van de staat (defensie uitgezonderd). De werklozenuitkeringen en de lonen in de werkverschaffing zouden met 15% worden verlaagd, al zouden de uitkeringen op platteland volgens de commissie misschien iets moeten worden verhoogd 4 . Bezuinigingen op het onderwijs 10
uiten de orde zouden 16 miljoen opleveren door meer onderwijzers zonder bevoegdheid in te stellen (die waren immers goedkoper) en de klassen te vergroten tot 45 leerlingen. Het meest werd er overigens bezuinigd op Waterstaat. De aanleg van de Noordoostpolder zou worden uitgesteld en er werd flink bezuinigd op het verbeteren van de spoorwegen rondom Amsterdam. Hoe beroerder iemand het heeft, hoe zwaarder hij wordt getroffen Afgezien van de vraag of de voorgestelde bezuinigingen noodzakelijk waren of daadwerkelijk voor verbetering konden zorgen wilde De Jong het rapport in de eerste plaats analyseren om te gaan of de voorgestelde maatregelen ‘redelijk’ en ‘menselijk’ waren. Al snel kwam hij tot de conclusie dat het rapport op zijn zachtst gezegd een ‘buitengewoon onsympathieke indruk’ maakte: ‘Zij legt de zwaarste lasten op de allerarmsten [de werklozen]. Hoe beroerder iemand het heeft, hoe zwaarder hij door de commissie-Welter wordt getroffen.’ De steunverlaging zou volgens de commissie wel worden gecompenseerd door de dalende prijzen van de eerste levensbehoeften, wat overigens wel haaks stond op het voorstel dat brood, suiker en margarine juist extra zouden worden belast. Tot grote verbazing van De Jong werd in het rapport voortdurend gesteld dat de Nederlandse bezittende klasse sterk verarmd zou zijn door de waardedaling van de beurs. Het aantal miljonairs bleef tijdens de crisis – ondanks de deflatie! – echter alleen maar toenemen: van 946 miljonairs in 1924 tot 1279 in 1929, 1362 in 1930 en 1306 in 1931. De Jong rekende uit dat de 150 miljoen (de ná het rapport-Welter verschenen Miljoenennota kwam kennelijk op een groter tekort uit) ook verkregen kon worden indien de regering 1% zou heffen van de vermogens boven de 16.000 gulden of 5% van de Nederlandse miljonairs, die dan gemiddeld nog 2.132.000 gulden zouden bezitten in plaats van 2.244.000! Een tot in centen uitgewerkte roof Als alternatief voor de bezuinigingen noemt De Jong daarnaast nog het afschaffen van het militarisme, wat 100 miljoen zou opleveren, maar wat natuurlijk niet kon zonder dat de staat zichzelf zou liquideren. Gezien de achtergrond van de commissieleden hoeft het overigens geen verbazing te wekken dat de commissie van mening was dat er wat betreft het militarisme verder geen bezuinigingen mogelijk waren, ook al waren de uitgaven hiervoor in de afgelopen jaren juist sterk toegenomen. De 3.5 miljoen die door bezuinigingen op het soldij zou vrijkomen zou bovendien worden gebruikt voor de aanschaf van nieuw oorlogsmateriaal zodat er herhalingsoefeningen gehouden konden worden. En dit terwijl het verouderde materiaal, dat net een opknapbeurt had gekregen van 7 miljoen, zou worden afgeschreven. Ook in Nederland was er toen kennelijk al sprake van een militair-industrieel complex. Met deze ‘tot in centen uitgewerkte roof op de armen ten bate van de rijken en hun militarisme’ diende de commissie volgens De Jong niet het algemene belang, maar het klassenbelang. Het is dan ook niet voor niets, wanneer de commissie over de marechaussee schrijft, dat ‘dit voortreffelijke corps (...) door zijn samenstelling en inrichting politioneele voordelen [biedt], die vooral in de tegenwoordige omstandigheden niet te loor mogen gaan.’ Met het oog op de handhaving van de openbare kon er dus maar beter niet op de militaire politie bezuinigd worden. Reformistische kritiek Alle kritiek op de bezuinigingsvoorstellen deed De Jong echter af als ‘reformistische kritiek’ omdat het nergens het wezen van de staat en het kapitalisme aantastte. Vanuit het standpunt van de kapitalistische staat was het inderdaad juist te bezuinigen, vanuit ‘socialistisch standpunt’ was het dat in zijn geheel niet. Zo lang het productiestelsel zelf gehandhaafd zou worden, was de crisis niet op te lossen. De crisis was juist het bewijs van het falen ervan. Van de commissie-Welter en regering hoefden we volgens De Jong dan ook niet veel te verwachten. ‘De regeering, die een stijgend aantal van honderdduizenden werkloozen een honger-bestaan moet geven en anderzijds kapitalen besteedt om banken en groote ondernemingen in dezen tijd op de been te houden – nadat deze in de voordeelige jaren millioenen in de zakken van particuliere ondernemers hebben gespeeld – zoowel het een als het ander een gevolg van de crisis, heeft nog nooit één maatregel genomen om de crisis zelf aan te tasten.’ Het rapport-Welter was volgens De Jong dan ook niets anders dan een schakel in het kapitalistische systeem van de uitbuiting en het onderdrukken van de arbeidersklasse om haar te kunnen overheersen en de macht van de kapitalistische klasse te handhaven. De wezenlijke macht van het kapitalisme lag volgens De Jong juist in het feit dat de massa dacht in termen van het kapitalisme. Men accepteerde het begrotingstekort en de werkloosheid. En waar men de werkloosheid niet accepteerde, waar arbeiders toch aan het werk gingen, omdat zij niet van een hongeruitkering wilden leven, werden zij door de politie van het land en de bouwplaatsen afgegooid. Volgens De Jong werd het tijd dat de zaken werden omgedraaid en de arbeiders de bezitters uit de bedrijven zouden gooien. De arbeiders moesten niet meewerken aan de bezuinigingen. De voedselvoorraden die men nodig had voor zijn bestaan moesten niet langer worden vernietigd en opgestapeld, maar naar behoefte worden gedistribueerd. Het productieapparaat moest door de arbeiders zelf weer op gang worden gebracht zodat de werklozen hun plaats in het arbeidsproces weer konden innemen. De zwakte van de Nederlandse arbeidersbeweging Volgens De Jong was het echter typerend voor de Nederlandse (sociaal-democratische) arbeidersbeweging en getuigde het van haar zwakte dat zij verzuimde tegenover het rapport-Welter ‘een waarlijk socialistisch standpunt’ in te nemen. Zij bleef steken in algemene kritiek en berustte in de noodzaak van de bezuinigingen en beperkte haar strijd tot de wijze waarop bezuinigd zou worden. De Jong vreesde dan ook een ‘onsmakelijk schouwspel’ waarin de verschillende vakbonden in allerlei zwaarwichtige moties en resoluties zouden verklaren, dat maatregelen tot herstel van het financiële evenwicht niet konden uitblijven, maar dat de bezuiniging niet op haar leden, maar op een andere groep arbeiders moest worden toegepast. De arbeidersklasse was verdeeld en haar optreden daardoor bij voorbaat tot mislukken gedoemd. Door de opdeling van de arbeidersklasse in verschillende loonklassen, waarbij iedere groep zijn eigen belangetjes tegenover andere arbeidersgroepen verdedigde, was men de belangen van de gehele klasse uit het oog verloren. Men vreesde werkloosheid en onderkruipen terwijl de arbeidersklasse juist zou moeten streven naar werkgelegenheid voor allen en – net zoals de CNT in Spanje had gedaan – zijn economische macht zou moeten gebruiken om de werkeloze collega’s weer in het bedrijf te helpen (waarna in Spanje de arbeidstijd bovendien kon worden verkort). Een groot leger werklozen zou de arbeidersklasse immers in tweeën verdelen. Ervan uitgaan dat revolutionair verzet niet mogelijk zou zijn, is volgens De Jong funest. Het kon juist heel onverwachts uit de mensen tevoorschijn komen. En dat te propageren was ‘een socialistische plicht’. Zo lang er een revolutionaire geest heerste en de arbeiders hun vertrouwen in hun parlementaire vertegenwoordigers zouden verliezen, werden doeltreffende strijdmiddelen van zelf wel gevonden. 11
Page 1 and 2: BUITEN de orde € 2,50 jaargang 21
Page 3 and 4: uiten de orde De economie van het a
Page 5 and 6: uiten de orde van zijn uitkering, z
Page 7 and 8: uiten de orde Communisme In de eers
Page 9: uiten de orde Ik weet dat u een mat
Page 13 and 14: uiten de orde In maart 2006 startte
Page 15 and 16: uiten de orde Een manifest voor de
Page 17 and 18: uiten de orde De Griekse december e
Page 19 and 20: uiten de orde vakbond van basketbal
Page 21 and 22: uiten de orde sche, maar tegelijker
Page 23 and 24: uiten de orde in aanmerking te kome
Page 25 and 26: uiten de orde Niet helemaal duideli
Page 27 and 28: uiten de orde Het is een egoïstisc
Page 29 and 30: uiten de orde Bovendien zullen de f
Page 31 and 32: uiten de orde depots van Tekel. Ook
Page 33 and 34: uiten de orde tot deelname aan de a
Page 35 and 36: uiten de orde opbouwt. De maatregel
Page 37 and 38: uiten de orde Amadeu begon zijn laa
Page 39 and 40: uiten de orde de vakbonden en socia
Page 41 and 42: uiten de orde War Resisters’ Inte
Page 43 and 44: uiten de orde De tragedie is dat de
Page 45 and 46: uiten de orde En het is al zo’n l
Page 47 and 48: uiten de orde Het gezamenlijke verz
Page 49 and 50: uiten de orde len kogel bij een dem
Page 51 and 52: uiten de orde ‘Kine em?’. Wie z
Page 53 and 54: uiten de orde Wij hoorden dat Koerd
Page 55 and 56: uiten de orde Verzet je tegen de ge
Page 57 and 58: uiten de orde ‘Volgens inlichting
Page 59 and 60: uiten de orde Werking Solidariteits

Buiten de Orde 2010 lente

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?