Buiten de Orde 2010 lente

uiten de orde
‘Kine em?’. Wie zijn wij? vraagt een Koerdisch volkslied. Het is niet
gemakkelijk in enkele woorden uit te leggen wat het Koerdische
volk is: de Koerden zijn geen etnische groep, hebben geen religieuze
eenheid, en zelfs hun taal kent dialecten waarbij ze elkaar
moeilijk verstaan. Desondanks erkennen zij elkaar als Koerden.
En zij hebben in veel van de hierboven genoemde staten een
zware strijd geleverd om bestaansrecht te krijgen. Daarvoor zijn
ze met miljoenen vergast, afgeslacht of gedeporteerd.
Tijdens de viering van Newroz in Istanbul, dat tegelijkertijd het
Koerdische Nieuwjaar en de dag van het verzet was (21 maart),
had een indrukwekkende demonstratie, alle aanvallen van de
politie en militairen ten spijt, 300.000 Koerden verenigd. Wij
kwamen daar een anarchistische groep tegen, die zowel Turks als
Koerdisch was. Zij hebben de organisatie Ahali, wat in het Turks
‘Volk’ betekent, en zijn zeer actief om de Koerdische kwestie
onder de aandacht van de Turkse arbeidersorganisaties te brengen,
waarbij zij als anarchisten hun steun verlenen aan deze strijd
volgens middelen die hen het meest geschikt lijken.
Enkele maanden geleden waren wij in de gelegenheid gehad om
met van gedachten te wisselen over de Koerdische kwestie en het
anarchisme. Het interview wordt hier weergegeven in de hoop dat
het enig licht zal schijnen op de Koerdische kwestie en het ingewikkelde
scenario waarmee het anarchisme in Turkije te maken
heeft en waardoor men niet om deze strijd heen kan.
Een interview met
Turkse kameraden van Ahali
Anarchistische
perspectieven
voor Koerdistan
Al een eeuw heeft het Koerdische volk, een natie die is verdeeld
onder de heerschappij van de staten Turkije, Irak, Iran
en Syrië geen recht om te bestaan. Recht op zelfbeschikking,
recht om zich te organiseren zoals zij dat willen, om hun eigen
land te bezitten, om volgens hun cultuur te leven, zelfs het
recht om hun taal te spreken is hun afgenomen. Dit werd
allemaal verpletterd door het gewicht van een uiterst achterlijke
halffeodale en autoritaire organisatie, die bedoeld is voor
sociale controle.
door José Antonio Gutiérrez
Interview met Ahali 1
over het anarchisme en de Koerdische kwestie
Wat zijn tegenwoordig de fundamentele vraagstukken en de
voornaamste problemen in de Koerdische strijd?
De strijd van het Koerdische volk, die constant onder de druk
heeft gestaan door de hegemonie van de vier natiestaten Iran,
Irak, Syrië en Turkije, begint vandaag weer vorm te krijgen.
Tegenwoordig zijn dergelijke anti-imperialistische gevechten in
de nieuwe kapitalistische wereldorde steeds belangrijker geworden.
Anders dan de strijd van andere onderdrukte volkeren is de
Koerdische strijd in het Midden-Oosten al honderden jaren ‘een
oorlog in wording’.
Het historische karakter van de Koerdische strijd ligt vandaag
in het hart van de opstandige beweging. Het Koerdische volk
is genegeerd en uitgemoord. Verschillende staten hebben het
verboden zijn taal te spreken en te leven volgens zijn cultuur. En
daarom vormen de vrijheid om zonder de voogdij van de Turkse
staat op eigen grond te leven, de vrijheid om de Koerdische taal
te spreken, de vrijheid om volgens de Koerdische cultuur te leven,
de kern van deze strijd.
De politiek van gelijkschakeling van het Koerdische volk is al
vanaf de eerste jaren van de Turkse staat in gang gezet en het
verzet tegen deze politiek is al gevoerd in Agri 2 , in Dersim 3 en
met de opstandelingen van Sjeik Saïd 4 . Deze Koerdische opstandigheid
bracht de staat ertoe meer radicale maatregelen te
treffen. De oorsprong van de tegenwoordige strijd moet worden
gezocht in de eerste jaren van de Turkse staat en misschien in
de laatste decennia van het Ottomaanse Imperium. Op verzet
tegen het proces van de Turkse staatshegemonie reageerde deze
met genocide, in het bijzonder in Dersim, en met gedwongen
volksverhuizingen.
51