Buiten de Orde 2010 lente

uiten de orde lente 2010
niet happig op dat hun leden werden geïnfecteerd door de geest
van de opstand. Tijdens de gebeurtenissen van december zegden
zij een belangrijke demonstratie af, omdat die met de opstand
samen zou vallen, en sindsdien probeert de leiding nog steeds de
acties van de arbeiders binnen de perken te houden.
Het lot van een boom
Het beeld van de brandende kerstboom aan het Syntagma Plein
groeide uit tot een krachtig symbool van de opstand. Eigenlijk
zo sterk dat in latere demonstraties de politie veel meer belangstelling
bleek te hebben voor de bescherming van de vervangende
boom dan van de omringende banken en luxe winkels!
Het vakantieseizoen was echter niet gunstig voor de opstand.
Traditionele feesten zoals Kerstmis hebben een sterke greep op
gemeenschappen en de vele initiatieven kwamen na die pauze
niet meer van de grond. Het waanzinnige consumentisme, dat
de moderne ‘kerstsfeer’ is, werd ook een echte barrière tussen
de eisen van de opstandelingen en de ervaring van het grote
publiek.
Een positief resultaat van de opstand was dat, dankzij zijn radicale
en totaal anti-kapitalistische boodschap, de beste acties
van december nooit in een reformistische richting werden geleid.
Ook al probeert de Socialistische Partij zich nu te presenteren als
‘anti-autoritairen aan de macht’, de gebeurtenissen leidden niet
tot een nieuw echelon ‘leiders’ of politieke allianties. Veel van de
volksinitiatieven verloren uiteindelijk hun elan, maar ze zijn nog
steeds positieve en inspirerende voorbeelden van hedendaagse
zelforganisatie van de arbeidersklasse.
De opkomst van de extreem-rechts
Tijdens de laatste Europese verkiezingen groeide de aanhang van
organisaties van extreem-rechts over het hele continent (ook in
het Verenigd Koninkrijk). In Griekenland was het niet anders, met
LAOS, een rechtse populistische partij, die twee vertegenwoordigers
met 7,14% van de stemmen in het Europese Parlement
wist te krijgen. De Griekse overheid was ook gretig geweest met
zijn nieuwe anti-immigratiebeleid. In mei heeft de minister van
Openbare Orde toegezegd het centrum van Athene van immigranten
‘schoon te maken’, waarbij hij plannen probeerde door te
drukken om een oude NAVO-basis om te bouwen tot een detentiekamp
voor deze ontheemden. Over de hele maand december
is de samenwerking tussen de politie en paramilitaire fascistische
groepen (zoals de neo-nazistische ‘Golden Dawn’) goed gedocumenteerd.
Er werden fascisten gefotografeerd die hielpen bij
arrestaties, demonstranten aanvielen en tegen demonstranten
zelfs politiematerieel gebruikten. Sinds december richten fascistische
groepen het geweer op wat zij zien als de belangrijkste
elementen achter de opstand – grotendeels immigranten en
anarchisten. Zo was er in februari een aanslag met een handgranaat
tegen een populair kraakpand. Maar de anti-fascistische en
anti-racistische acties zijn sterk gebleven en ondanks verhalen
over toenemende onderdrukking, konden de anti-fascisten in
maart de wereld laten zien waartoe zij in staat waren, toen het
nieuws zich verspreidde dat het hoofdkwartier van de ‘Golden
Dawn’ tot op de grond toe was afgebrand.
Traditioneel links en de vakbonden
De partijen van traditioneel links en de vakbonden waren er snel
bij om bij het uitbreken van de gebeurtenissen hun ware gezichten
laten zien. De Griekse Communistische Partij riep meteen
dat de rellen het werk van ‘duistere buitenlandse krachten’ waren
en riep haar leden op om van de rellen weg te blijven. Leden van
de jongerenvleugel probeerden bovendien de bezettingen actief
te dwarsbomen. De Socialistische Partij, die nu aan de macht
is, heeft gezorgd voor een staatsonderdrukking op grote schaal
tegen de anarchisten, met inbegrip van massale razzia’s in kraakpanden
en sociale centra in het Exarchia district (het district
waar Alexis werd neergeschoten). De vakbondsleiding was er ook
De terugkeer van de gewapende strijd?
Gewapende groepen zijn altijd al het stokpaardje van de Griekse
linkse beweging geweest. De marxistische ‘17 november’ groep
organiseerde al 29 jaar vóór de ontbinding in 2002 een aanhoudende
moord- en bommencampagne tegen de Griekse politie en
ambtenaren. Na de gebeurtenissen van december kon men meemaken
hoe opvolgers van 17 november, de ‘Revolutionaire Strijd’,
de verantwoordelijkheid voor het neerschieten van een politiewacht
bij het Ministerie van Cultuur voor zich opeiste. Maar de
17 november groep is nooit echt bij de massa’s aangeslagen. De
gebeurtenissen van december brachten echter de opkomst van
andere groepen teweeg, die enige sympathie schijnen te wekken.
Daaronder zijn ‘Volksactie’ en de ‘Samenzwering van Cellen van
Vuur’ (NFC), die beide de verantwoordelijkheid hebben opgeëist
voor het laten ontploffen van kleinschalige explosieven en nog
steeds geen doden hebben gemaakt. De verklaring van NFC, die
op grote schaal in de media is uitgezonden, is onder de nieuwe
golf van de middelbare schoolbezettingen bijzonder populair
geworden. Natuurlijk heeft dit alles voor de autoriteiten als voorwendsel
gediend om de anarchisten en andere activisten die
betrokken zijn geweest bij de opstand op te pakken en gevangen
te zetten. Zware razzia’s in de wijk Exarchia worden gerechtvaardigd
door te verwijzen naar de activiteiten van de guerrilla’s, terwijl
drie 20-jarige mannen gevangen werden gezet onder de antiterrorismewetten
voor hun vermeende betrokkenheid bij de NFC
(en dat ondanks het feit dat van de zaak van de aanklager al snel
geen spaan meer heel bleef en ze moesten worden vastgehouden
‘in afwachting’ van verder bewijs). De grote media waren er ook
als de kippen bij om de activiteiten van de guerrillagroepen veel
aandacht te geven als een manier om de opstand in het algemeen
in diskrediet te brengen.
Een, twee, vele Decembers
Is december 2008 misschien het hoogtepunt geweest, de strijd
blijft in heel Griekenland erg krachtig doorgaan. Er is nog steeds
wijdverbreide onrust in de belangrijkste industrieën en 2009
heeft al een aantal zeer militante acties in de bedrijven gezien.
Veel activisten blijven ook nu nog doorvechten tegen de reactie
op de gebeurtenissen, of het nu gaat tegen het racistische
sociale beleid van de staat, de toenemende onderdrukking van
activisten, of zelfs directe staatsterreur. Toen dit artikel werd
geschreven, was het een week vóór het officiële begin van het
‘onrustseizoen’ – de dertig dagen tussen de verjaardag van de
Opstand van de Polytechnische School tegen het kolonelsregime
(17 november 1973) en de verjaardag van de moord
op Alexandros Grigoropoulos en het begin van de December
Opstand (6 december 2008) en het proces tegen de moordenaars
van Grigoropoulos (dit stond gepland voor 15 december, maar is
feitelijk nog steeds niet begonnen) – en zag de situatie er gespannen
uit. Werknemers van de Sociale Dienst voor Zelfstandigen
(AOEE) hebben de twee gebouwen van de organisatie bezet om
de verlenging van hun tijdelijke contracten op te eisen. Zelfs de
18