Buiten de Orde 2010 lente

uiten de orde
Amadeu begon zijn laatste hongerstaking op 20 januari, toen
bekend werd dat in Cuba een hongerstakende dissident als
protest tegen zijn zesjarige gevangenhouding door Fidel Castro
was omgekomen. Het zou er dus naar uitzien dat het ‘Westerse’
Spanje geen haar beter zou zijn dan het ‘communistische’ Cuba,
en dus moest de regering Zapatero eindelijk zwichten. De directeur
van de gevangenis in Gerona ging er eindelijk toe over de
verzoekschriften van Casellas’ advocaten te lezen en verklaarde
er achter te zijn gekomen dat de man acht jaar langer in de
gevangenis had gezeten dan de termijn waarvoor hij – onder
het Franco-regime – was veroordeeld wegens bankroof. Maar
waarom heeft het zo lang geduurd? Waarom moest Casellas hongerstakingen
voeren – voor tachtig, en daarna negentig dagen,
en recentelijk tot de dood erop zou volgen – om meer vrijheid te
krijgen? Het antwoord ligt in het feit dat hijzelf ook in de gevangenis
een dissident was.
Amadeu Casellas
eindelijk vrij!
Op 9 maart werd Amadeu Casellas na een gevangenschap
van 24 jaar eindelijk vrijgelaten. Daarvoor waren reeksen
hongerstakingen nodig, die hebben geleid tot steeds grotere
stromen rekesten en verzoeken, straatacties en nog meer
lawaai van de CNT, de FAI en iedereen die opkwam voor
recht en vrijheid.
door Jan Bervoets
Als fabrieksarbeider werd Casellas in 1973 anarchist. In 1976
beroofde hij de Banco Mercantil en sedertdien pleegde hij vijftig
bankroven, waarvan hij het geld beschikbaar stelde voor de arbeiders.
In 1979 werd hij gearresteerd en zwaar mishandeld kwam hij
voor zijn rechters; hij werd veroordeeld tot een maximumstraf van
twintig jaar. Vanaf 1980 was hij lid van diverse actiecomités tegen
het gevangenissysteem, zoals COPEL (Coordinadora de Presos
en Lucha), waarin hij opkwam voor zijn medegevangenen. Hij
berichtte onder meer over gedwongen winkelnering tegen hoge
prijs, corruptie bij de gevangenisarbeid, geknoei in medische
gevangenisrapporten en uiteindelijk tegen bepaalde ‘graden’ van
strengheid van het gevangenisregime, die in de Modelo-gevangenis
van Catalonië werden toegepast. Deze acties leidden ook tot
nieuwe veroordelingen, die feitelijk als illegaal konden worden
beschouwd. Zelf werd bij hem herhaalde malen de ‘derde graad’
toegepast, een vorm van strenge isolatiefolter. Dat werd in 2008
en 2009 aanleiding voor zijn hongerstakingen, niet zelden samengaand
met dorststakingen omdat de reactie van de leiding leidde
tot strengere regimes.
Casellas zou nooit zijn vrijgelaten als er geen massale actie
was gevoerd door de Spaanstalige anarchistische beweging.
Massaal ondertekende petities hebben de afgelopen maanden
de Catalaanse Generalidad bestookt. En het is te verwachten dat
de rust niet zal weerkeren nu hij vrijgelaten is. Want wat hij over
het gevangeniswezen in Spanje te vertellen heeft, sluit goed aan
op wat wij nu weten over de detentiecentra van ‘opgevangen’
vreemdelingen. En dat zal weer tot nieuwe acties leiden.
37