Buiten de Orde 2010 lente

uiten de orde
Bovendien zullen de factoren moed en individueel initiatief het
beste benut worden als alle leden in de samenleving doen waar
zij zich prettig bij voelen. En dan komen we uit bij waar we mee
begonnen zijn: het nastreven van genot.
Het moeilijke aan deze gedachtegang is dat iedere persoon het
nastreven van genot als de motivatie in het leven moet zien.
Ik kan alleen voor mezelf spreken wanneer ik zoveel mogelijk
momenten van genot nastreef. Maar ik zie bij veel mensen in mijn
omgeving dat zij het nastreven van genot niet als motivatie in
het leven ervaren. Wanneer iemand een leven lang een ellendige
baan heeft bijvoorbeeld. Of wanneer iemand een leven lang als
zogenaamde zondaar door het leven gaat in de hoop op een plek
in een hemel in het leven na de dood.
Maar stel dat ook deze mensen hun daden baseren op het
nastreven van genot, dan nog is het moeilijk om daar een staatloze
maatschappij op in te richten. Ieder persoon zal immers
zijn genot uit een andere bron putten. Wellicht zijn er mensen
die hun genot halen uit het uitbuiten en kleineren van andere
mensen. Dat is mijn grootste angst. Ik merk in mijn omgeving
dat zoveel mensen allemaal hun eigen opvattingen hebben over
‘goed’ en ‘kwaad’. En al hebben deze mensen inzicht in de collectieve
zelfinteresse en ook al is er wederzijdse solidariteit, dan
zal nog ieder persoon een stukje van de eenheidsworst zijn, wat
zeer onwaarschijnlijk is.
De conclusie die ik kan trekken is dat ik in het nastreven van mijn
genot mijn gevoel van rechtvaardigheid en ethische opvattingen
omarm. Het streven naar vrijheid is een rode draad in mijn streven
naar genot. Of in mijn poging tot het vermijden van verdriet.
In mijn opvattingen durf ik echter nauwelijks mijn ideeën op te
leggen aan anderen. Mijn vrijheid houd op daar waar die van een
ander begint. Dit is een wat naïeve en pacifistische gedachte,
maar hier kan ik wel in vrede mee leven. Ik ben eenmaal niet
alleen op de wereld. Ik zou dit ook niet willen zijn.
En ondanks mijn kritische kijk op de samenleving en de huidige
machtsstructuren waarin ik mij begeef, wil ik mij niet mengen in
het competitieve gedrag dat ik ‘het beter weet dan de anderen’. Ik
heb geen antwoord op de actuele vraagstukken over een betere
samenleving. Ik weet dat een betere samenleving mogelijk is en
zelfs noodzakelijk. Maar ik heb geen idee over hoe deze er uit
moet gaan zien. Wellicht moeten we het hele idee over een ‘ideale
samenleving’ achter ons laten en concluderen dat één vorm
die past bij alle mensen niet is weggelegd voor de mensheid. Er
zullen immers altijd conflicten blijven. Er zullen altijd ruzies en
confrontaties blijven. Heeft het dan zin om te streven naar een
betere samenleving? Ach, ik haal er mijn genot uit.
Persbericht
Anarchistische Uitgeverij IRIS
Zojuist verschenen:
Mijn anarchisme door Herbert Read.
Read, een anarchistisch dichter, was befaamd om zijn essays over literatuur en kunst. Zijn belangrijkste werk, Opvoeding door kunst, heeft
een grote invloed gehad op het onderwijs. In deze brochure, Mijn anarchisme, verklaart hij op indringende wijze hoe zijn ideeën over
‘opvoeding door kunst’ geïnspireerd zijn door zijn anarchistische levensvisie.
Herbert Read, Mijn anarchisme.
ISBN 9789080282483. Prijs: 4,50 Euro.
Te bestellen: schriftelijk of per e-mail: dgevers@zonnet.nl.
Uitgeverij IRIS • P. Calandlaan 50 hs • 1065 KP Amsterdam • www.uitgeverij-iris.nl
29