Buiten de Orde 2010 lente

uiten de orde
‘Volgens inlichtingen van vakbonden, boeren- en studentenleiders
dreigen er in Venezuela momenteel 2200 mensen voor
de rechter te worden gebracht wegens het uitoefenen van het
constitutionele recht om voor hun levensbehoeften op te komen.
De overgrote meerderheid van de mensen die een proces aan
hun broek krijgen zijn vakbondsleden, boeren, studenten en
mensen uit wijk- of dorpsgemeenschappen. De slachtoffers zijn
dus meestal bezitloze en kwetsbare individuen. Wat vroeger een
enkel en incidenteel geval was, is nu staatsbeleid geworden. Aan
de ene kant zien we politieambtenaren, aanklagers en rechters,
aan de andere kant de door landeigenaars en industriëlen aangestuurde
huurmoordenaars. En dan zijn er nog de knokploegen die
samenwerken met nationale, regionale en plaatselijke bestuurders
van welke politieke richting dan ook. Samen vormen zij de
driehoek van onderdrukking van de sociale strijd.
Venezuela:
manifest ter
verdediging van
het sociale protest
In Venezuela wordt door een groep sociale bewegingen en
mensenrechtenorganisaties, studenten en academici evenals
verschillende individuen opgeroepen tot een campagne ter
verdediging van het recht op demonstratie, dat vandaag de
dag systematisch wordt geschonden door de regering van
Hugo Chávez. De hier volgende tekst werd oorspronkelijk
gepubliceerd in het Spaans in El Libertario, een anarchistisch
tijdschrift uit Venezuela. 1
Een dergelijke criminalisering, die door verschillende takken van
de overheid, zakenlieden en landeigenaars wordt aangemoedigd,
vindt plaats in een context van toenemende demonstraties voor
sociale rechten. De regering heeft verschillende wetten aangenomen
tegen mensen die land hebben bezet om hun recht op
land en huisvesting op te eisen, tegen wijkgemeenschappen die
de straten blokkeren om gas, water of elektriciteit geleverd te
krijgen of de verbetering daarvan eisen, tegen arbeiders die druk
uitoefenen om hun baan te verdedigen, beter loon of collectieve
huur te krijgen, tegen studenten die leermiddelen voor hun scholen
vragen, tegen mensen die van primaire gezondheidsdiensten
gebruik willen maken en tegen diverse andere sectoren in hun
strijd voor sociale en politieke rechten. Wat wij hier laten zien is
daarom het bewijs van de strategie die door de staat en sommige
privé-sectoren wordt gehanteerd om het wettige protest en het
beroep op de mensenrechten waarin de grondwet voorziet aan
banden te leggen.
Aan de andere kant merken wij dat misdaden tegen sociale voorvechters
permanent onbestraft blijven, waarbij aanwijzingen van
de betrokkenheid van zakenlieden en landeigenaren bij moorden
op vakbondsmensen en boerenleiders helemaal niet worden
onderzocht of tot bestraffing leiden. En in sommige gevallen
worden plaatselijke bestuurders ook niet politiek verantwoordelijk
gehouden. Deze straffeloosheid heeft ertoe geleid dat het
inzetten van huurmoordenaars systematisch wordt toegepast om
de verschillende groepen die voor hun rechten opkomen te intimideren
en het zwijgen op te leggen. Al is een hoog percentage
van deze moorden het gevolg van onderlinge conflicten tussen
bedrijfsgroepen 2 om baantjes te krijgen, toch zijn er verschillende
gevallen bekend waarin huurmoord het doel heeft vakbonden
die hun eisen naar voren brengen te ontbinden en de meer
radicale strijd van de arbeiders neer te slaan.
57