Buiten de Orde 2010 lente

uiten de orde
Ik weet dat u een matige leerling bent gebleven, met name op dat
gebied, en dat u altijd liever wilt debatteren door middel van de overvalwagens
van de CRS, gummiknuppels en traangas, waarbij u zonder
enigszins gas terug te nemen herhaalt: zero en nog eens zero tolerance.
Alle scholieren kunnen zich dit herinneren...
Ik zal er dus voor waken, Mijnheer de President, om met u in debat
te gaan, zoals ik u dat al meer expliciet bij wijze van inleiding heb
laten weten. Ik geloof dat Albert Camus voor u vooral een versiersel
is op de prijzentafel van de Nobelprijzen en dat uw besluit, dat
door veel mensen als onhandig wordt gezien, voortkomt uit een
goede bedoeling, namelijk het eren van een schrijver zoals men
een militair eert: met vlaggen en trompetten.
Mijnheer de president, word anarchist!
Een open brief aan
Nicolas Sarkozy
In Frankrijk is een fikse discussie ontstaan over het voornemen
het graf van de filosoof Albert Camus (onder meer
bekend van De mens in opstand) te verplaatsen. Ook in
anarchistische kring in Frankrijk leeft dit thema. Hieronder
volgt een bijdrage van Anarced, die eerder gepubliceerd werd
op het Franse anarchistische internetforum Rouge et Noir.
door Anarced
Deze zondag is het snertweer, dus heb ik me beziggehouden met
hetzelfde werk als Onfray. Dit is het resultaat:
Mijnheer de President,
ik schrijf u een brief, die u, als u tijd heeft, misschien zult lezen
(ook al kan me dat eigenlijk geen moer schelen).
U heeft besloten de resten van het lijk van Mijnheer Albert
Camus, die al bijna een halve eeuw dood is, te eren door die over
te brengen naar een tempel, die de Grieken en de Romeinen aan
sommige van hun goden hadden gewijd, het Pantheon. Ik geef
u absoluut geen ongelijk, zelfs al deel ik uw overtuigingen in de
wederopstanding van lijken niet en verbaas ik mij erover dat u
zich overgeeft aan deze mystieke plechtigheid met zijn antieke
riten, terwijl u juist met nadruk zegt dat we in de eenentwintigste
eeuw leven en niet in de twintigste. Nog minder wil ik bijdragen
aan een redevoering, die u misschien wel overdreven retorisch
zult vinden, over het werk van een schrijver die u nooit hebt gelezen
– want ik ken uw afkeer van filosofie en literatuur, en ook van
leraren die daarin lesgeven, waarboven u altijd de pastoors en
hun Bijbel stelt, die volgens u de nationale identiteit vormgeven.
Ik sta er echter op, u erop te wijzen dat het verstofte lijk, dat u in
alle pracht en praal uw gekroonde tempel wilt laten binnengaan,
alles is wat er is overgebleven van het lichaam van een man die,
toen hij nog levend was, in het christendom ‘het dogma van het
onrecht’ 1 zag, en niet opgehouden is alle dogma’s te bestrijden,
godsdienstige, politieke en economische. Mijnheer de President,
we moeten het u wel zeggen, aan de lijst van het Pantheon stelt u
voor een anarchist toe te voegen en niet een van de minste!
Daarmee wil ik u helemaal geen verwijt maken, Mijnheer de
President. Al verbaas ik mij dat juist u er zo over denkt. Ik vind
het ook heel erg plezierig, en als ik u daarover schrijf, is het om u
aan te moedigen om op dezelfde weg te blijven doorgaan, want
er zijn in het kielzog van onze overleden kameraad Albert Camus
nog vele anderen die een plaats bij hem zouden verdienen.
Daarom heb ik de eer genomen een beroep te doen op uw hoge
welwillendheid met een onvolledige lijst met anarchistische persoonlijkheden
die uw aandacht zouden verdienen:
Ik heb Sante Geronimo Caserio gekozen, geboren in Motta
Visconti in Lombardije op 8 september 1873 en onder de guillotine
gestorven in Lyon op 16 augustus 1894, om deze lijst aan te
voeren, want ik weet hoe dierbaar u Italië in uw hart heeft gesloten.
U moet weten, Mijnheer de President, dat uw hart, dat van de
President van de Republiek, hem ook zeer dierbaar was. 2
Dan komt François Claudius Koënigstein (Ravachol), de grote
avonturier van het anarchisme, die op 14 oktober 1859 in Saint-
Chamond in de Loire is geboren en op 11 juli 1892 in Montbrison
onder de guillotine is gestorven, die ik aan u voorleg vanwege
zijn volledige werk en in het bijzonder voor de standvastigheid
waarmee hij zich met lichaam en ziel wijdde aan de verbetering
van de rechterlijke instellingen.
En tenslotte de namen van enkele schrijvers, die weliswaar
niet het geluk hadden de eerbetuigingen van de Nobelprijs
te ontvangen, maar die Albert Camus hebben ingewijd in
in die compromisloze strijd tegen alle dogma’s: Pierre-Joseph
Proudhon, Michael Bakoenin, Peter Kropotkin, Élisée Réclus en
heel veel anderen, die niet op de lijst zouden mogen ontbreken.
Met mijn voorlopige dank, verzoek ik u Mijnheer de President
kennis te nemen van mijn zeer eerbiedige en nochtans anarchistische
groeten.
Mijnheer de president, word anarchist!
Vertaling: Jan Bervoets
Noten:
1 ’Het christendom (en dat is zijn paradoxale grootheid) is het
dogma van het onrecht. Het is het offer van de onschuldige
en de aanvaarding van dat offer’, Albert Camus. (noot van
Anarced).
2 Op 24 juni 1894 stak Caserio de toenmalige president van de
Franse republiek Sadie Carnot tijdens een aanslag met een
mes dood, waarvoor hij zelf werd veroordeeld met de dood
door de guillotine (noot van de vertaler).
Deze bijdrage van Anarced verscheen eerder op het Forum
Rouge et Noir: http://cnt.ait.caen.free.fr/forum
9