You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
290 SPEAKERS <strong>ACADEMY</strong>® MAGAZINE <strong>2017</strong><br />
CATEGORIE KUNST<br />
Sokia tekent haar werkelijkheid<br />
Als klein meisje is Solange Kirschen altijd in de weer met potloden. Een neef van haar vader ziet dan al een<br />
kunstenares in haar. Op de kunstacademie leert ze beeldhouwen. Later maakt ze prachtige acrylschilderijen en nu<br />
spelen de potloden opnieuw de hoofdrol. “Die komen steeds weer terug”, zegt Solange of Sokia, onder welk pseudoniem<br />
ze als kunstenares haar creatieve, vaak kleurrijke of juist zwart-witte interpretatie van de werkelijkheid vormgeeft.<br />
Solange Kirschen<br />
Tekst: Jacques Geluk<br />
Net als eerder mijn schilderijen,<br />
zijn ook mijn tekeningen een<br />
SOKIA<br />
samenspel van wat ik heb gezien<br />
Enthousiast vertelt Solange hoe ze zelf heeft<br />
en een fantasie in mijn hoofd.<br />
ontdekt dat ze zichzelf in kunst kan laten<br />
Het blijft mijn interpretatie, die ik op mijn<br />
eigen manier weergeef, maar altijd min of<br />
meer realistisch is. Ik geef een titel aan mijn<br />
werken, maar mensen moeten zelf bepalen<br />
wat zij erin zien. Ik vraag daar nooit naar.<br />
Vaak komen ze uit zichzelf met hun eigen<br />
verhaaltje. Dat is leuk, want dan blijkt vaak<br />
dat zij heel wat anders in het schilderij of de<br />
tekening zien dan ik”, zegt Solange Kirschen.<br />
Ze pakt haar telefoon en laat een van haar<br />
recentste tekeningen zien. Een gezicht met<br />
daaronder zwarte, opengewerkte bovenkleding.<br />
De achtergrond is prachtig rood.<br />
Eigenlijk is het beeld niet in woorden te vatten.<br />
Iedereen ziet en beschrijft het anders,<br />
waardoor het verhaal dat de tekening vertelt<br />
ook voor niemand hetzelfde is. Dat is precies<br />
wat ze wil bereiken.<br />
“De laatste tijd heb ik wat minder inspiratie<br />
gehad, maar die is weer helemaal terug. Ik<br />
geniet van het tekenen en als ik er klaar voor<br />
ben wil ik mijn tekeningen graag exposeren.<br />
Een mooie collectie, misschien in combinatie<br />
met een boek.” Haar schilderkunst kenmerkt<br />
zich door krachtige penseelstreken,<br />
aardse grondtinten en sterk contrasterende<br />
kleuren en een combinatie van mystiek en<br />
realisme. Er is altijd ruimte om te raden.<br />
Solanges tekeningen laten hetzelfde zien<br />
en stralen eveneens kracht en zelfvertrouwen<br />
uit. “Het is zoals ik naar de wereld kijk,<br />
mijn manier van mijn gevoelens uiten.”<br />
Iedereen kan dat volgens Solange. Leeftijd is<br />
niet belangrijk. Mensen moeten hun talent<br />
niet onderschatten, maar juist ontwikkelen.<br />
Zeker als woorden tekort schieten kunnen<br />
ze via hun handen, die ook een deel van<br />
henzelf zijn, op papier of canvas hun verhaal<br />
vertellen of hun gevoelens tonen. “Zeg<br />
wat in je geest opkomt met je handen. Dat<br />
mag best primitief zijn, want dat kan heel<br />
erg mooi zijn en spreekt mij enorm aan.”<br />
Solange vindt een jarenlange opleiding aan<br />
een kunstacademie niet nodig. “Het hoeft<br />
niet allemaal gelikt of perfect te zijn. Een<br />
basiscursus is prima, maar het moet uit de<br />
mensen zelf komen, zodat ze zich op hun<br />
eigen manier kunnen ontwikkelen. Zelf zou<br />
ik graag een atelier hebben waar mensen van<br />
alle leeftijden die zich creatief willen uiten<br />
terecht kunnen.”<br />
zien. “Ik was toen ik heel jong was altijd al<br />
aan het tekenen. Claude, een neef van mijn<br />
vader met wie we vaak samen aten, vond dat<br />
ik een echte kunstenares was en zei, tot mijn<br />
verbazing: ‘Haar naam wordt Sokia. Dat is<br />
een afkorting van Solange en Kirschen. De<br />
a maakt de naam sierlijk’. We woonden in<br />
Brussel vanwege de onrustige politieke situatie<br />
in mijn geboorteland Argentinië. Na<br />
het lyceum heb ik daar een opleiding beeldhouwen<br />
gevolgd aan de Franstalige Académie<br />
Royale des Beaux-Arts. Tekenen kon<br />
ik al goed, dus daarin hoefde ik geen les te<br />
nemen. Op een gegeven moment vroegen<br />
mijn ouders of ik mee terug wilde gaan naar<br />
Argentinië of dat ik in Brussel mijn laatste<br />
jaar wilde afmaken. Ik wilde niet terug,<br />
maar ook niet bij familie in België blijven<br />
met wie ik – zij waren oud en ik pas 21 –<br />
geen goede band had. In plaats daarvan verhuisde<br />
ik naar Rotterdam. Het lastige was dat<br />
ik geen Nederlands sprak en ik Nederland<br />
– met mijn Latijnse temperament – als heel<br />
anders ervoer dan België.” Ze zet de kunst<br />
even opzij, geeft Franse en Spaanse les en<br />
werkt daarna enkele jaren bij De Booij Party<br />
& Congresarchitecten. “Dat was allebei niet<br />
mijn ding, dus besloot ik mijn eigen weg te<br />
gaan en ben ik, hoewel ik dat niet eerder had<br />
gedaan, met acryl gaan schilderen. En nu<br />
ben ik weer terug bij mijn potloodjes.”<br />
sokia@speakersacademy.nl
Change language