Untitled

Maar op een dag kwam er een bliksemstraal in onze brievenbus.
Domein had uit gevonden dat onze grond niet gemeten was en dat de erfpachtgelden
met 1000% omhoog gaan! Ja, dit zijn de nullen, drie maal. 1000%! Wij
meteen in de aanval en wonderwel leek het erop dat we de zaak zouden winnen.
Domein had zelfs al door laten schemeren dat het wel wat te gek was maar onze
gedeputeerde meende toen dat wij rijk genoeg waren om dat te kunnen betalen.
Immers anders woon je niet in Emmastad, was haar reden.
Wat gebeurde er nu, een advocaat aan wie we in eerste instantie de zaak
hadden gegeven en voor ons dingen uitzocht bleek van de ene op het andere
moment voor het gouvernement te werken en was in een keer onze tegenpartij.
Deze jongen schroomde niet om ons werkelijk op de meest vuile manier de
grond in te boren. Later bleek dat hij een van de vuilste advocaten op het eiland
zou gaan worden en alles wat krom was recht praatte.
Zo kwam het dat we op een gegeven moment het huis moesten verkopen.
Dit allemaal net in de tijd van de rechtzaken. Rechtszaken die we
overigens samen met de buurt aan hadden gespannen maar nooit en te nimmer
door een van de buren betaald is geworden! Iets wat je regelmatig tegen komt,
namelijk dat de mensen ‘ja’ zeggen en zgn. meedoen en als het geld gaat kosten,
je stuk voor stuk laten vallen. Later kwamen we erachter dat er ondertussen
al twee buren waren die van schrik getekend hadden voor de hoge erfpacht. Zo
brokkelde onze zaak geheel af en kregen we buiten de torenhoge rechtszaakkosten
ook nog een rekening met terugwerkende kracht van een erfpacht van
meer dan 1000%.
Moet kunnen, zullen we maar denken, maar in die tijd hebben we wel
geleerd wat mensen waard zijn en dat ze over lijken gaan als je aan hun geld
komt.
100