Untitled

Extra lusje lopen
Ondertussen weet u dat mijn vrouw en ik verwoed lopers zijn. Zo hadden
we op een zondag weer een lange route in onze gedachten die van Rio
Canario naar Zegu dan naar Palu Blanku en naar Emmastad zou lopen.
Bij rotonde Zegu hadden we beiden nog erg veel energie en ik vroeg
aan mijn vrouw, Zullen we de lus richting Westpunt nemen? Waarop ze me antwoordde,
Okay. Dus hup de weg naar Westpunt ingeslagen.
Op een gegeven moment hoorde ik haar zeggen, Waar is die lus nou?
Waarop ik antwoordde, Zo dadelijk hier naar Willibrord en via COT door Julianadorp
en zo naar huis.
Ik hoorde een zucht en gekreun en een harde, HOLO, dat allemaal
nog? Ik vertelde haar dat ze gewoon even een dip had en door moest gaan.
Het ging allemaal goed maar ik begon ook wel te merken dat het geen
lusje was en dat het zo’n 25 km extra was wat we even tussendoor bijnamen.
Maar goed, geen wagen, geen telefoon en dan zit er niets anders op dan lopen
en die twee benen aan de praat houden. Op een gegeven moment waren we op
de weg van Vaersenbaai en we waren beiden echt kapot maar het was doorgaan
en zeker niet stoppen.
We liepen stevig door en we hoopten op betere tijden en een lekkere
douche. Hoorde ik ineens achter me, Dit alles lopen en ik heb nog wel een jet
lag. Ik draaide me om keek haar aan en vertelde haar, Ja schat die reis gisteren
van Aruba naar hier zal er zeker geen goed aan doen. We keken elkaar aan en
het leek net dat we zo thuis waren en dat onze benen weer ons konden dragen.
Door het lachen en door deze opmerking was in een keer onze vermoeidheid
verdwenen.
Wel hebben we vanaf die dag geleerd om ons aan de geplande route te
houden en niet meer effekes een lusje bij te nemen, zeker niet na een wereldreis
vanaf Curaçao naar Aruba.
77