Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Duikje nemen<br />
Ondertussen weet u dat we een zwembad hadden en in die tijd gaat dit<br />
stukje ook over. Het zwembad was gebouwd tegen de grote porch van 15 bij 10<br />
meter, net waar de porch dak ophield. Zo liep je dus van de porch in het zwembad<br />
en was het een genot om naar te kijken en vooral om in te plonzen. Mijn<br />
twee duiveltjes (engeltjes) van kinderen waren altijd wel in voor een avontuurtje<br />
en ze hadden alweer een geweldig plan gesmeed. Ik bemoeide me niet met<br />
hun plannen en soms waren die absoluut niet uitvoerbaar en liepen al snel stuk.<br />
Maar deze had toch wel een kans van slagen mits ik niet ingegrepen had. Er<br />
werd wat gesmoesd terwijl ik bezig was met mijn werk in het atelier dat dicht<br />
bij het zwembad lag.<br />
Op een gegeven moment zag ik mijn dochter niet meer. Mijn zoon was<br />
kennelijk vol verwachting naar engeltjes aan het kijken die uit de lucht zouden<br />
moeten vallen. U moet weten dat het zwembad overal 1.80 diep was en was het<br />
dus geen zwembad om gekke fratsen uit te halen. Ik ging naar buiten en kon<br />
mijn dochter niet vinden. Onze engeltjesbewaarder hield ook stijf zijn mond<br />
dicht en ging maar een baantje trekken en pa maar zoeken naar zijn dochter.<br />
Kennelijk was ze ook al haar naam vergeten want je kon roepen als een gek<br />
maar er kwam geen krimp noch toonde een persoon die zich verbonden voelde<br />
met deze naam! Ik vertrouwde de engeltjesblik van mijn zoon niet en ging het<br />
ook maar eens hogerop zoeken.<br />
Ik ging op een stoel staan en jawel hoor. Er zat een engel boven op het<br />
dak die hetdezelfde lichaam had als mijn dochter. Ik vroeg haar wat ze op het<br />
dak aan het doen was en kreeg ik een werkelijk goed gelovend verhaal te horen<br />
van een bal die kennelijk op een schuin dak was vast blijven plakken! Ja, ik kan<br />
er ook niets aan doen, maar bij sommige verhalen krijg ik altijd een raar gevoel,<br />
zo ook bij dit verhaal. Ik loodste haar naar beneden. Met mijn hoogtevrees<br />
stond ik te beven op de stoel en vroeg nogmaals naar haar plakkende bal.<br />
Toen kwam er een meer aannemelijker verhaal uit haar mond. De<br />
twee waterratten dachten dat het wel eens leuk en spannend was als ze van het<br />
dak in het zwembad zouden springen! Ik had eerst tot duizend geteld maar was<br />
daarna nog steeds boos en had haar maar naar de kamer gestuurd.<br />
107
Change language