Untitled

De derde keer, wat later, was totaal anders. Er was geen vis meer en
er was niet zoveel keuze meer en wat erger was, er werd niet meer bijgevuld!
Duidelijk was geworden dat door die gasten, zoals mijn zoon, de winst niet
werd gehaald en dat ze er geld bij moesten leggen! Dat hoorden we 2 jaar later
van de manager die ons vertelde dat er mensen waren die wel 10 keer gingen
opscheppen. Ik lachte en vertelde hem, Kan niet, maar wist beter. Hè zoon?
Bankje zitten
Heeft u wel eens een mens werkelijk gezien? Echt bekeken en echt
naar zijn lichaamstaal gekeken? De uitdrukkingen op zijn gezicht? De energie
die om hem heen gaat? Dan raad ik u aan, eens een andere hobby bij uw huidige
hobby’s te nemen. ‘Mensjes kijken’.
Ik ben zelf niet iemand die drukte op zoekt en probeer het zelfs te
vermijden. Ik houd van rust, van baaien en de natuur, maar waar doorgaans de
mens een grote stoorzender is in het geheel. Maar zo af en toe moet ik me wel
begeven in grote drukte of een stad waar Jan en Alleman lopen. Ik spreek dan
meestal af dat ik ergens ga zitten en wacht tot mijn vrouw klaar is met haar
inkopen.
Daar zit ik dan, met een bekertje water in mijn hand achterover leunend
en kijkend naar de verscheidenheid aan mensen.
Dikke, dunne, brijnaalden tot heipalen, wit, geel, zwart, bruin, oranje
en soms groenig! Lang, kort maar ook luidruchtig, verlegen, bang en nadrukkelijk
aanwezig. Met allerlei kleren van dikke stoffen tot zo goed als alles uithangend
en afvragend ‘wanneer word ik nu verkracht?’ Maar ook in apenpakjes
met de galg nog om hun nek. Zwetend maar in stijl. Niet te vergeten de hoedjes
die nu in de mode zijn want daar val je mee op. En dan diegenen die al zoveel
getrokken zijn dat je hun werkelijke gezicht niet meer herkent. Of diegene dat
je weet dat ze al 75 is en eruit ziet als haar kleindochter van 18! Allemaal
mensen en allemaal gemaakt van het zelfde vlees en bloed. Maar o met zoveel
verschillende uitstralingen met ieder zijn eigen verhaal.
133