Untitled

Beetje warm
We hebben een groot stuk grond om ons huis. Welgeteld een hectare tegen
natuurgebied aan. Tegen de avond als de zon lager is gaan we werken en de
planten verzorgen en ook zo deze avond waarop ik mijn vrouw vertelde dat ik
bij de oude omheining alle palen op dezelfde hoogte ga brengen. Dat zijn zo’n
kleine zeventig palen dus een hele klus. Het was al weken heet en al het gras en
begroeiing was verdord maar ik had in mijn kop om die dag te gaan slijpen.
Ik pakte de kruiwagen plaatste de generator erop en reed naar boven
naar het eerste slachtoffer. Ik startte de generator en begon te slijpen. Mijn
vrouw legde alle stukken op een hoop en hield mijn draad en zaken om me heen
in de gaten.
Na zo’n 30 paaltjes kwam ik op een plaats met veel gras terecht en ik
was al wat voorzichtiger aan gaan doen vanwege de spetters die eraf vlogen bij
het slijpen. Het begon al bloedheet te worden, zeker met een kap op je hoofd in
de zon. Maar zoals ik altijd al ben geweest bestaat er bij mij geen opgeven maar
gewoon doorgaan. Ik sleep alsof er mijn leven van afhing en plotsklaps deed
mijn slijpmachine het niet meer. Ik keek en merkte wel dat het heet was maar
hoorde toch nog de generator. Ik keek toen echt eens om me heen en zag dat ik
werkelijk midden in het vuur stond! Dat was dus die hitte!
Samen met mijn vrouw hebben we het vuur met zand kunnen blussen
omdat er geen een tuinslang was die het tot daar haalde. Na de blus actie kreeg
ik haar versie te horen wat er was gebeurd. Ik was zo aan het slijpen dat ik
haar geroep niet hoorde en het vuur ging snel verder. Ze heeft toen de stekker
uitgetrokken bij de generator en zo mijn slijpschijf tot zwijgen gebracht. Op die
manier kon ze me waarschuwen.
Ja, dat is als je in een roes werkt dan merk je niet dat het vuur aan je
schoenen staat!
86