Untitled

oud grafisch leraar en een goede leerling gestrikt om hier te komen samen met 2
lokale mensen en me zelf. Ik had veel tijd ingestoken en alles was al in kannen
en kruiken. De twee Nederlanders stonden klaar om te komen, financiën okay
en nu nog even naar economische zaken om arbeidsvergunningen aan te gaan
vragen voor deze twee heren.
Werd netjes ontvangen, wel na het nodige wachten, maar ja dat ben je
wel hier gewend. Ik werd te woord gestaan en deze man zag mijn plan in en
knikte goedkeurend. Ik was al blij want je weet maar nooit hoe mensen hier reageren.
Maar het leek er goed uit te zien. Leek, ja leek, want toen hij zijn mond
opende kwamen er de volgende klanken uit: Heer Baselmans, ik zie dat er 3
Nederlanders in uw bedrijf komen te werken inclusief u zelf, dat wil zeggen dat
u verplicht bent 6 Antillianen in dienst moet nemen! Mijn mond viel open, maar
er kwam geen geluid uit.
Even slikken, even denken, ik stond op liet het bedrijfsplan liggen en
liep weg met de woorden: Ik ben nu al failliet. De man riep me nog wat na maar
dat was niet meer belangrijk en weg was ik.
Geen bedrijf zoals ik het voorgesteld en gepland had maar ik heb toch
12 jaren lang mijn eigen reclamebureau gehad. Zonder een arsenaal Antillianen
om me heen maar wel met mijn eigen inbreng.
Heilige koe redden
Met een zeer goede vriend van me die altijd mijn jeeps aan de praat
hield, hadden we buiten meerdere hobby’s, ook een hobby van, bij harde regen
de jeep vol laden met hout, kabels, krik en extra water en op pad gaan.
Ook zo die dag, waar het al even enkele uren zwaar had geregend en
dan kon je op je vingers na tellen dat er toeristen wel ergens vastzaten op de
noordkant. Zo hebben we wel eens 4 wagens uit de modder getrokken op een
middag. Goed deze middag was een aparte middag en voor mijn jeepje een
master piece!
15