Untitled

Springen
We hebben op dit eiland geweldige baaien. Puur natuur en gelukkig
(nog) niet verpest door de wereldwijde regels van toerisme. Het is dan ook
altijd een genot om zo enkele uren rond te hangen op het witte zand, de zee
met een reflexie van een spiegel en die blauwer is dan de lucht boven ons. Met
daarom heen de natuur zoals het kennelijk al duizenden jaren is geweest en de
leguanen en vogels druk doende zijn om hun kostje voor die dag bij elkaar te
scharrelen. Zo waren we deze dag op Groot Knip, dat ondertussen ook al weer
door een gedeputeerde van naam is veranderd omdat dat kennelijk beter uitkwam.
Maar voor de lokale bevolking blijft het gelukkig ‘Groot Knip’.
Met mijn kinderen was ik aan het dollen en water in en uit gaan en we
hadden werkelijk grote pret. Ze waren toen rond de 7-8 jaar en vol energie,
waar deze kinderen kennelijk een overvloed aan hadden.
Tot dat…. ja, tot dat ze zagen dat oudere kinderen van een rots af waren
aan het springen, ongeveer 8 meter boven de zee. Een attractie die je meestal
elke weekeinde als bezoeker kan aanschouwen hoe deze kinderen elkaar opjennen
om te springen. Soms niet altijd perfect aflopend en de klappen ooit overkomend
als een atoombom! Maar dan nog kwamen ze als helden uit het water,
lachend en blij dat ze de sprong gewaagd hadden. Die twee ratten van ons zijn
altijd in voor dingen die gevaarlijk en tegen de draad in zijn en steeds meer
werd er een blik gericht naar die rots hoog boven het water.
Ik voelde het al aankomen en ja hoor, op een gegeven moment kwam
de vraag. Papa we gaan even lopen, mag dat? Natuurlijk, was mijn antwoord
lachend want ik wist al wat er zou komen. Bang hoefde ik niet te zijn want
dat had met deze kinderen geen nut. Zij waren nog niet voor de duivel bang,
waarom moest ik me dan druk maken?
Niet altijd liepen die ondernemingen goed af maar verbieden had totaal
geen zin omdat ze dan het op een onbewaakt moment TOCH gingen doen. Na
enkele tientallen minuten werd er van verre geroepen, Paaaapaaaaaa! Zwaaiend
op die rots stonden ze beiden te schreeuwen om aandacht te trekken.
110