Untitled

Nu was de ruwe kast klaar en begon ik hem vol goede moed te schuren
want de splinters en oneffenheden moesten toch nog verholpen worden.
Ook zo gepiept en binnen 3 uren hadden we een opbergkast voor al
onze hondenspullen, voor het leven. Ondertussen is het geschilderd in paars en
roze en is het ‘het pronkstuk’ van ons huis.
Miljoenario
Miljoenario was een kaketoe die we hadden. Het verhaal ging zo.
Een goede vriend van me, die regelmatig vogels importeerde, was naar
Colombia gegaan om wat kaketoes te halen. De wet hier op het eiland is dat er
geen dieren van het vaste land binnen mogen komen. Maar wat u al lang weet,
een wet is gewoon een regeltje wat niet gelezen wordt en ook zo de wet over
het importeren van vogels.
Nog wekelijks worden er papegaaien en andere dieren via de barkjes
binnen gesmokkeld en bij controle of ophalen van deze dieren geef je de douane
een extra zakcentje en ze kijken even de andere kant op. Maar onze kaketoes
kwamen per vliegtuig binnen en mijn vriend trof net een douane die niet de
andere kant op wilde kijken, kennelijk had hij een stijve nek. De vogels zouden
in beslag genomen worden. Mijn vriend, meteen een oplossing zoekende, vroeg
of vogels van een ander eiland wel binnen mogen komen en dat bevestigde
deze man.
Mijn vriend liep naar de balie en vroeg welk vliegtuig binnenkort zou
vertrekken, Sto. Domingo, was het antwoord en hij boekte een retourtje Sto.
Domingo. Hij ging terug naar de douane, haalde zijn vogel op en stapte in het
vliegtuig naar Sto. Domingo. Daar aangekomen ging hij naar een dierenarts,
legde wat geld neer en liet een verklaring plus bon uitschrijven voor twee
witkuif kaketoes. Daar had de man helemaal geen probleem mee en maakte
gretig een rekening. Hotelletje gepikt, overnacht en de volgende dag terug
naar Curaçao.
93