Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Het verboden dak<br />
U weet dat we twee schurkjes in huis hadden die onze kinderen zijn.<br />
Maar het bracht zeker leven in de brouwerij en elke keer was er wel weer wat<br />
nieuws te beleven, op te lossen of te regelen. Ik heb het geluk dat deze twee<br />
kinderen van de apen afstammen en overal in klimmen wat maar mogelijk is.<br />
Zo hadden we regelmatig wedstrijden op de porch waar grote pilaren<br />
stonden om het dak te ondersteunen. Palen van ongeveer 4 meter hoog. De<br />
wedstrijd was wie als eerst boven kwam. Ik heb nooit gewonnen want met mijn<br />
2 meter lengte en hoogtevrees was ik blij als ik aan die paal bleef plakken!<br />
Maar ik had ook nog regels in huis, al zul je dat soms betwijfelen bij<br />
het lezen van deze verhaaltjes. Een van die regels was dat ze niet op de daken<br />
van de porch, huis of appartement mochten klimmen. Daar hielden ze zich geweldig<br />
aan en als brave kinderen heb ik ze nooit betrapt, wanneer we sliepen!<br />
Op een middag was het wel verdacht stil en het was onmogelijk dat<br />
mijn kinderen zo netjes en rustig waren. Ik liep wat rond en jawel hoor, mijn<br />
zoon lag heerlijk op zijn bed een boekje te lezen. Ik als trotse vader blij met<br />
zo’n voorbeeldig gedrag. Toen naar de kamer van mijn dochter, die zachtjes<br />
lag te huilen! Ik vroeg wat er aan de hand was en het enige woord wat ik kon<br />
krijgen is, Niets. Er is dus niets en jij huilt? was mijn vraag. Ik heb wat pijn aan<br />
mijn arm, vertelde ze me. Meer kreeg ik niet te horen.<br />
Toen mijn vrouw en ik de arm zagen was het duidelijk, haar arm stond<br />
niet zoals ze normaal behoorde te staan en zat maar wat vreemd in elkaar. Niets<br />
gebeurd?, vervolgde ik. Nee hoor, ik heb mijn arm gestoten, was het antwoord!<br />
Duidelijk was het dan, dat ik er dus niet doorheen kwam. Mijn vrouw nam haar<br />
mee naar het ziekenhuis om de gebroken arm te laten zetten.<br />
Ik naar mijn ijverig lezende zoon, die in de eerste instantie ook nergens<br />
iets vanaf wist en de hele tijd in de kamer had liggen lezen volgens zijn woorden.<br />
Maar met een beetje praten, interesse tonen in het boek en in de mooie<br />
dingen van het leven kwam het verhaal eruit. Pap, ze was op het dak van het<br />
appartement en riep me te komen kijken. Ze wilde vanaf het dak in een boom<br />
springen, 3 meter verder van het appartement.<br />
116
Change language