Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Daar gaat ie dan<br />
We wonen dus buiten de stad zoals u nu weet en dat houdt ook in dat<br />
we de stad zoveel mogelijk proberen te vermijden. Het trekt ons niet, al die<br />
drukte en die bla bla mensen die niets anders in hun hoofd hebben dan zaken,<br />
geld en omzet. Dus we proberen alles zolang mogelijk uit te stellen. Als er<br />
boodschappen gedaan moeten worden in de stad dan is dat meestal een uiterste<br />
noodzaak!<br />
Deze keer konden we niet meer langer wachten en zo op naar de stad,<br />
hopende alles zo snel mogelijk gedaan te krijgen. Dat is dan altijd een ‘wishful<br />
thinking’, maar je weet nooit! Het was toch best lang de lijst dan maar een<br />
koffie pauze inlassen. Ik heb altijd zoiets van, eens lekker zondigen op zijn tijd<br />
moet kunnen en als je jezelf niet kietelt zullen dat maar weinig anderen voor<br />
je doen. Ik zag dat deze zaak heerlijke verse appeltaart had en dat de stukken<br />
heerlijke grote hompen waren waar je, je goed dik aan kon eten. Moet kunnen,<br />
was mijn motto en bestelde zo’n joekel van een punt met slagroom en<br />
wat aardbeien. Kijk, als je zondigt, moet je het goed doen, ik hou niet van half<br />
werk.<br />
We ontmoetten daar een kennis die een tafeltje verder zat en we waren<br />
wat over en weer aan het praten, toen mijn monstertaart arriveerde. Lekker opgewarmd<br />
en het rook perfect. De oudere dame keek de taart letterlijk van mijn<br />
tafel af, waarop ik vroeg of ze ook wat wilde. Ze knikte ‘ja’ en zat al verlekkerd<br />
te kijken en ik kon maar niet snel genoeg komen! Ik met mijn bord naar haar<br />
toe. Toen vielen mijn ogen en mijn mond wagenwijd open. De vrouw nam mijn<br />
bord over, pakte een mes en sneed een klein puntje van twee happen van mijn<br />
taart af. Dat was redelijk waren mijn eerste gedachten. Maar toen kwam het,<br />
ze pakte een vork en gooide letterlijk de hele taart, buiten die twee happen, op<br />
haar bord! Ze gaf mijn bijna lege bord met het stukje van twee happen terug, zei<br />
niets en begon te bunkeren. Ik liep wat vreemd met mijn bijna lege bord naar<br />
mijn tafel terug en ondertussen hadden meerdere mensen deze vrouw ook in de<br />
gaten en keken me aan of ik niet iets daarvan zou zeggen.<br />
87
Change language