Untitled

Het straatnaambordje
Ik schreef net al over de geweldige berichtgeving in onze lokale kranten.
Ook dit maal is dit verhaal een schoon voorbeeld.
Op een van de hoofdpagina’s in de krant viel het meteen op; een grote
foto van een gezinnetje en een naambord erop. Bij het lezen van het redactionele
stuk bleek dat onze gedeputeerde, die belast is met ons straatmeubilair,
hoogstpersoonlijk een naambordje heeft laten hangen in de stad.
Wat blijkt nu, de achternaam van de gedeputeerde is dezelfde naam als
die van het bordje! Het is zijn vader die daar als straat vernoemd wordt. Het
werd enkele weken geleden vernield en hij heeft zelf erop gestaan dat het weer
hersteld werd.
Mooier is het, als je weet hoe de toestanden van onze wegen zijn; op
vele plaatsen zijn er gaten waar een complete band in verdwijnt of waar vernielde
verkeersborden al jaren langs de weg staan en lichten die niet meer branden.
Toen ik dit stukje las met de foto erbij, heb ik in een ingezonden brief voorgesteld
om alle straatnamen naar deze vader te noemen! Zodat deze gedeputeerde
alle wegen op Curaçao onder zijn hoede gaat nemen. Dan kunnen wij, burgers,
eens over wegen gaan rijden die vrij van gaten zijn en met duidelijke borden
zodat iedere toerist weet waar hij naar toe gaat en een stralend straatmeubilair.
Wordt toch ons wegenbelastinggeld gebruikt voor waar het bestemd is.
Voor onze wegen toch?
Helaas woon ik nog steeds in een straat die, die naam van die vader niet
heeft en wachten wij als buurt al twee jaar om in te grijpen tegen de kamikazes
die op dit eenbaansweggetje met ruim 100 km per uur rijden.
Heb maar zelf een bordje gemaakt met deze bewuste naam, helaas
weet deze gedeputeerde nog niet dat ook deze straat nu naar zijn vader is vernoemd.
72