You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
IT WAS 40 YEARS AGO TODAY<br />
DIAMOND LIFE<br />
SADE<br />
DOOR BERTRAM MOURITS<br />
Popmuziek heeft<br />
in het begin van<br />
de jaren tachtig<br />
vaak iets gejaagds.<br />
Veel grote hits<br />
zijn powerballads<br />
(van Danny de<br />
Munks Ciske De<br />
Rat tot Phil Collins’<br />
Against All Odds). De jaren tachtig waren ook de<br />
glorietijd van de ‘new romantics’: glamrock met<br />
synthesizers in plaats van gitaren (van ABC tot<br />
Duran Duran en Spandau Ballet). Muziek die<br />
om aandacht vraagt, die op elk volume hard<br />
klinkt, opdringerig gemixt.<br />
En dan is er begin 1984 opeens Sade Adu,<br />
geboren in Nigeria, opgegroeid in Engeland,<br />
zangeres van de band Sade. Ze wordt ontdekt<br />
na enkele cluboptredens en krijgt een contract<br />
in 1983. Haar debuutsingle Your Love Is King<br />
wordt een top-tien hit in Engeland (haar enige,<br />
overigens), en een halfjaar later volgt het<br />
album DIAMOND LIFE, dat nog succesvoller is<br />
dan de singles. Rustige muziek, die niet al te<br />
opdringerig om aandacht vraagt.<br />
De plaat begint met percussie, conga’s, een<br />
lichte kickdrum gaat vergezeld van een soe-<br />
pele basgitaar, waarna de saxofoon, waarvoor<br />
eigenlijk geen ander woord geschikt is dan het<br />
clichématige ‘zwoel’, de melodie inzet. Terloops<br />
begint een very British, stylish stem – begeleid<br />
door een levendige Fender Rhodes piano – te<br />
vertellen over een overspelige man van de<br />
wereld (He’s loved in seven languages). Dat is<br />
hem, de ‘Smooth Operator’.<br />
Overigens is het intro alleen op de lp-versie<br />
te horen, het gesproken intro staat niet op de<br />
single. Sade’s nummers waren voor de radio<br />
aan de lange kant, dus op het singletje begint<br />
Sade meteen te zingen: Diamond life, lover boy,<br />
city lights, business nights. Beschaafd jazzy, niet<br />
opdringerig, de sfeer is chique, classy. In de<br />
videoclip staat ze te zingen in de lounge van<br />
een hotel met veel rood en goud in de bekleding,<br />
waar we de dealmaker en hartenbreker<br />
aan het werk zien. Teleurstellend ordinair,<br />
vergeleken met de muziek, en met een dosis<br />
camp die het liedje niet heeft.<br />
Het nummer zet de toon voor de rest van die<br />
plaat: harder of sneller wordt het niet. Hang<br />
On To Your Love is funky, maar het is een loom<br />
soort funk. Met Your Love Is King zijn dit liedjes<br />
waarin de bestendige liefde wordt bezongen,<br />
waarbij de saxofoon en de zangstem als het<br />
ware de twee geliefden acteren. Frankie’s First<br />
Affair en Sally (een afkorting van Salvation<br />
Army, Leger des Heils) zijn mooie portretten<br />
POPALBUMS MET EEN VLEUGJE JAZZ<br />
MUZIEKFILM IN 1984<br />
12 HEAVE MRT/APR 2024<br />
CAFÉ BLEU was het verrassende debuut van<br />
The Style Council – verrassend omdat voorman<br />
Paul Weller groot was geworden met de<br />
melodieuze punkrock van The Jam. Dit was<br />
andere koek, een beetje jazzy, grenzend aan<br />
bossanova soms. De gitaren waren akoestisch,<br />
de rol van de piano werd groter. En het<br />
klonk allemaal verrassend keurig.<br />
Beïnvloed door rockabilly, soul, gospel en ook<br />
jazz: THE DRUM IS EVERYTHING, het debuut<br />
van Carmel (net als bij Sade werd de band<br />
vernoemd naar de zangeres), werd voortgedreven<br />
door een stuwende akoestische<br />
bas en de felle stem van Carmel McCourt.<br />
Ze waren vooral populair in Nederland en<br />
Frankrijk en ze namen zelfs nog een Edith<br />
Piaf-coveralbum op.<br />
EDEN van Everything but the Girl begint met<br />
een bossanova-achtig ritme en een ongewone<br />
opening, alsof we midden in het liedje vallen.<br />
Zowel bijzonder als makkelijk in het gehoor<br />
liggend, en dat bleek de gouden formule.<br />
De band was niet dol op dat typische jaren<br />
tachtig drumgeluid en daarom is op dit album<br />
geen snaredrum te horen. Mede daardoor<br />
klinkt de plaat zo tijdloos. En natuurlijk omdat<br />
Tracey Thorn en Ben Watt erg goeie liedjes<br />
schrijven.<br />
‘De plaat is beter’ – dat kun je al snel over een<br />
soundtrack zeggen wanneer een muzikant<br />
besluit een film te gaan maken. Bij Purple Rain<br />
is dat zeker het geval, maar aan de film valt<br />
genoeg plezier te beleven. Hij is zwaar over the<br />
top, met de stoere, sexy man in het paars op zijn<br />
iets te grote motor: The Kid, die op het podium<br />
zijn moeilijke jeugd van zich afspeelt. Verhaaltje<br />
van niks, maar het gaat natuurlijk om dat<br />
podium. Voor de film werd een maand lang een<br />
club afgehuurd en de beelden zijn dus echt live.<br />
Prince op een podium met een goed ingespeelde<br />
kring geestverwanten: beter kreeg je het niet in<br />
1984.