Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
64 HEAVEN MRT/APR 2024<br />
BERT BROERE<br />
BOSS BASS<br />
Op 6 september vorig jaar overleed jazz bassist<br />
Richard Davis. Hij was 93 jaar. Ik werd een beetje<br />
in verlegenheid gebracht, want ik was in de<br />
veronderstelling dat hij al jaren niet meer onder ons<br />
was. Om die misser te compenseren, en als eerbetoon,<br />
heb ik een aantal platen waarop hij meespeelt uit de<br />
kast getrokken en weer beluisterd. Dat was een waar genoegen<br />
en een feest der herkenning. Natuurlijk RIP, RIG<br />
& PANIC van Roland Kirk, maar vooral ook de opnamen<br />
met altist/klarinettist Eric Dolphy, zoals de livesessies<br />
AT THE FIVE SPOT uit 1961 met trompettist Booker Little,<br />
de voorbeeldig heruitgegeven MUSICAL PROPHET: THE<br />
EXPANDED 1963 NEW YORK STUDIO SESSIONS en als klap<br />
op de vuurpijl OUT TO LUNCH uit 1964.<br />
En dat is nog maar een zeer beperkte greep uit zijn<br />
oeuvre, want – zo las ik ergens – hij participeerde als<br />
sideman bij zo’n 2000 studiosessies.<br />
Richard Davis<br />
De opnamen onder eigen naam als bandleider zijn<br />
beperkt. Richard Davis was een man op de achtergrond,<br />
een stille kracht die van alle denkbare muziekstijlen op<br />
de hoogte was en ze ook kon spelen. Of het nu bebop,<br />
swing, free- of hardbop was, Davis paste in elk idioom.<br />
En tussen de bedrijven door speelde hij ook nog bij<br />
symfonieorkesten met dirigenten als Leonard Bernstein<br />
of Igor Stravinsky. En mocht je als lezer van dit blad<br />
geen boodschap hebben aan jazz, dan is er nog ruime<br />
keus in het popsegment, want ook in dat genre was<br />
Davis een veelgevraagd sessiebassist. Zijn bijdrage<br />
aan ASTRAL WEEKS uit 1968 van Van Morrison wordt<br />
alom bejubeld vanwege het stuwende jazzy geluid. Die<br />
inbreng leverde hem meer sessiewerk op. Zo maakten<br />
Bruce Springsteen, Paul Simon, Bonnie Raitt en Laura<br />
Nyro dankbaar gebruik van zijn diensten. En passant<br />
ging hij eind jaren zeventig ook nog lesgeven op<br />
Wisconsin University, wat hij tot 2016 bleef doen. Met<br />
zijn heengaan verliest de jazz een van de laatste ‘oude<br />
grote’ bassisten.<br />
LUISTERPARADIJS BLUES • JAZZ • SOUL<br />
die niet te ontkennen valt. Als in een<br />
surrealistische koortsdroom trekken<br />
de liedjes voorbij en toch worden<br />
ze nooit zo vaag dat ze in het niets<br />
lijken op te lossen. Er gaat juist een<br />
enorme kracht uit van haar unieke<br />
ambient r&b die in al zijn ongrijpbaarheid<br />
totaal betovert.<br />
Pieter Wijnstekers ✪✪✪✪<br />
Guillaume Poncelet<br />
DURANGO<br />
Absoilone/XMD<br />
De uit Grenoble afkomstige pianist<br />
en componist Guillaume Poncelet<br />
trakteert ons op een bedeesd, maar<br />
warm klinkend album, ergens in de<br />
buurt van de klankwereld van Ludovico<br />
Einaudi en Yann Tiersen, maar<br />
met genoeg eigens om onderscheidend<br />
en interessant te zijn. Mooi<br />
geproduceerd, met hier en daar een<br />
ander keyboardaccent dan alleen<br />
de piano. Hoogtepunten zijn wat mij<br />
betreft het instrumentale chanson<br />
Patricia en het overpeinzende L’Autre<br />
Soi. Harmen van Aurich ✪✪✪✪<br />
Jennifer Porter<br />
YES, I DO!<br />
Cougar Moon Music<br />
Op haar vierde album met eigen<br />
songs zette Jennifer Porter zes eigen<br />
nummers en twee bluessongs uit de<br />
jaren twintig van de vorige eeuw: Leroy<br />
Carr’s How Long en Bessie Smith’<br />
Good Ol’ Wagon. Dat de tot operazangeres<br />
opgeleide zangeres-toetseniste<br />
zich vooral rootsmuzikant voelt,<br />
verbaast dan ook niet: ook in haar<br />
eigen songs vechten jazz, blues en<br />
zydeco om voorrang in uptemposongs<br />
en ballads. Porter wilde niet<br />
een heel album opnemen zo kort<br />
na SUN COME AND SHINE (2021),<br />
maar was zo geïnspireerd, dat ze<br />
deze songs snel vastlegde met<br />
drummer/producer Dana Packard,<br />
bassist Damon Banks, gitarist<br />
George Naha, trompettist Steve<br />
Jankowski en saxofonist Dough<br />
DeHays. Ze zijn allen routiniers uit<br />
de soul, funk en rhythm-and-blues<br />
en spelen daardoor compact en<br />
enthousiast, terwijl steelgitariste<br />
Cindy Cashdollar en accordeonist<br />
C. J. Chenier nog extra sfeer toevoegen.<br />
Porter timet lui en zingt<br />
prettig omfloerst, waardoor haar<br />
zang sensueel is en haar muziek<br />
klinkt als een klok. Ruud Heijjer<br />
✪✪✪✩<br />
Reverend Kristin<br />
Michael Hayter<br />
SAVED!<br />
Perpetual Burn<br />
Als ik vorig jaar één miskoop<br />
heb gedaan, was het SAVED! van<br />
Reverend Kristin Michael Hayer.<br />
Op diverse Amerikaanse sites<br />
werd het album afgelopen najaar<br />
zo enthousiast onthaald (bij<br />
Paste zelfs een 9,4!) dat een eigen<br />
onderzoek naar dit vermeende<br />
indiegospelmeesterwerk absoluut<br />
gerechtvaardigd was. Voorheen<br />
opererend onder de naam Lingua<br />
Ignota, in welke gedaante de<br />
klassiek opgeleide avant-garde<br />
Cleo Sol
Change language