Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
LUISTERPARADIJS ROCK • POP<br />
Ty Segall<br />
THREE BELLS<br />
Drag City/V2<br />
De Californische<br />
gitaarsurfer<br />
Segall weet<br />
wederom te<br />
verrassen met<br />
vijftien inventieve<br />
nummers. De altijd energieke en<br />
ambitieuze singer-songwriter<br />
is al vanaf 2008 actief en heeft<br />
inmiddels meer dan een dozijn<br />
soloplaten en een trits aan andere<br />
projecten op zijn naam staan.<br />
Steeds opnieuw overtuigt hij met<br />
albums als MANIPULATOR (2014) of<br />
FREEDOM’S GOBLIN (2018). Na het<br />
wat meer introspectieve HELLO HI<br />
(2022) is THREE BELLS als vanouds<br />
bijzonder eclectisch in vorm<br />
en geluid. Met dit dubbelalbum<br />
etaleert hij diversiteit en muzikale<br />
expressie, de songs bruisen van<br />
de ideeën en perspectieven. Zijn<br />
gitaren komen uit elke richting<br />
en cirkelen om je heen. Waar<br />
Segall op momenten teder zijn<br />
akoestische gitaar beroert, kan<br />
hij verderop lekker dynamisch<br />
alles open trekken, waar zijn spel<br />
voor mijn gevoel overeenkomsten<br />
vertoont met dat van Billy Corgan,<br />
compleet met heerlijke fuzz en<br />
distortion, weerkaatsend tegen<br />
de muren van je woonkamer. De<br />
signatuur van zijn gitaarsound<br />
met spetterende riffs blijft overal<br />
doorheen dringen. Ditmaal heeft<br />
hij vijf songs samen geschreven<br />
met zijn vrouw Denée, die<br />
ook verantwoordelijk is voor de<br />
coverfoto. Daarnaast staan leden<br />
van zijn Freedom Band hem bij. De<br />
vijftien nummers vormen tezamen<br />
een overtuigende puzzel, maar<br />
blijven individueel ook overeind.<br />
Er zijn invloeden van Big Star,<br />
The Raspberries, T-Rex en West<br />
Coast psychedelica. Meteen bij het<br />
openingsnummer The Bell word je<br />
gegrepen door de tempowisselingen<br />
en de climax van de gitaren.<br />
Het desoriënterende, vertraagd<br />
gezongen Eggmann gaat ongemerkt<br />
over in het relaxte My Room<br />
met duellerende gitaren. Wait is<br />
weer briljant in zijn gelaagde zang.<br />
Naar het eind krijg je ook nog<br />
eens het fenomenale To You. THREE<br />
BELLS is een kaleidoscopische<br />
rollercoaster geworden en ik blijf<br />
me verbazen over zijn kwaliteiten<br />
als ingenieuze songschrijver. Dit<br />
is opnieuw een hoogtepunt in een<br />
inmiddels toch al indrukwekkend<br />
oeuvre.<br />
Henk Rijkenbarg ✪✪✪✪✩<br />
aflevert. Waar Pollard voorheen<br />
nogal eens de neiging had liedjes<br />
terug te brengen tot hun essentie<br />
en de op- en afbouw vaak veronachtzaamde,<br />
kunnen we hem daar<br />
al jaren niet meer op betrappen.<br />
Van The Race Is On, The King Is Dead<br />
tot Song And Dance, alles staat als<br />
een huis en aan alle tracks zit kop<br />
en staart. Dit nieuwe album mag<br />
NOWHERE TO GO BUT UP heten,<br />
maar veel hoger kan Pollard niet<br />
reiken met zijn muziek.<br />
Eric van Domburg Scipio<br />
✪✪✪✪<br />
David Longdon<br />
WILD RIVER<br />
English Electric Recordings<br />
Toen David Longdon in 2004 zijn<br />
solodebuut WILD RIVER uitbracht<br />
was hij nog amper bekend en<br />
zullen maar weinig mensen die<br />
plaat toen hebben opgepikt. Dat<br />
veranderde toen hij vijf jaar later<br />
leadzanger werd van de Britse<br />
progrockband Big Big Train, een<br />
groep die na zijn toetreden de<br />
wind aanzienlijk in de zeilen kreeg,<br />
niet in de laatste plaats omdat<br />
Longdon een buitengewoon sterke<br />
songwriter bleek. Hij gaf Big Big<br />
Train met zijn aansprekende<br />
stem, die zowel aan Phil Collins<br />
als Peter Gabriel deed denken,<br />
een Genesis-in-hun-hoogtijdagenachtige<br />
boost gaf met voortreffelijke<br />
albums als THE UNDERFALL<br />
YARD, ENGLISH ELECTRIC PARTS ONE<br />
& TWO en FOLKLORE. Toen Longdon<br />
eind 2021 bij een ongelukkige val<br />
van de trap om het leven kwam,<br />
zette dat de toekomst van Big Big<br />
Train even op losse schroeven.<br />
OOK VERSCHENEN<br />
56 HEAVEN MRT/APR 2024<br />
onweerstaanbare liedjes. Het zou<br />
ons niet verbazen als dit hun doorbraak<br />
wordt, want dansbare new<br />
wave heeft zelden beter geklonken<br />
(Sub Pop/Konkurrent ✪✪✪✪✩).<br />
Datzelfde kunnen we niet meteen<br />
zeggen van het nieuwe album van<br />
J Mascis: WHAT DO WE DO NOW. De<br />
albums die hij onder eigen naam<br />
uitbrengt zijn altijd minder onstuimig<br />
dan zijn werk als Dinosaur Jr.,<br />
een gevolg van het feit dat hij solo<br />
meer akoestisch componeert. Qua<br />
songs is het verschil kleiner en<br />
WHAT WE DO NOW kent nog genoeg<br />
elektrische gitaren om folkies af<br />
te schrikken. Wat niet wegneemt<br />
dat de tien songs allemaal min of<br />
meer hetzelfde tempo aanhouden,<br />
waardoor gaandeweg verveling<br />
kan optreden (Sub Pop/Konkurrent<br />
✪✪✪✩). Met het machtige<br />
O DEATH zetten de Zweedse psychrockers<br />
Goat twee jaar terug een<br />
bijna Zappa-iaanse kroon op hun<br />
carrière. Op MEDICINE houden<br />
ze het simpeler en folkier, met<br />
veel fluitwerk, al blijft psychrock<br />
toch de basis. Qua sfeer sluiten<br />
ze nu prima aan bij een band als<br />
DeWolff (Rocket ✪✪✪✩). De<br />
Britse singer-songwriter Marika<br />
Hackman stuurt de folky muziek<br />
van haar begindagen steeds meer<br />
richting indie. Dat bleek al uit haar<br />
derde album ANY HUMAN FRIEND<br />
en zet nu door op nummer vijf:<br />
BIG SIGH. Haar talent is opnieuw<br />
evident, want wat is dit een fijne<br />
plaat met songs die echt onder de<br />
huid kruipen (Chrysalis/Konkurrent<br />
✪✪✪✪). Voor goede songs<br />
kunnen we ook weer terecht bij de<br />
Schot Ian M Bailey. De liedjes voor<br />
WE LIVE IN STRANGE TIMES schreef<br />
hij wederom samen met Daniel<br />
Wylie (Cosmic Rough Riders) en ze<br />
roepen de glorietijd van de West-<br />
Coastpop in herinnering zonder<br />
die slaafs na te volgen (Kool Kat<br />
✪✪✪✪). Ook de buren in Ierland<br />
blijven het goed doen. Singersongwriter<br />
Cormac O Caoimh<br />
bereikt op WHERE THE WORLD<br />
BEGINS nog grotere hoogten dan<br />
voorheen en tovert de ene na
Change language