You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Hoewel dat probleem nu opgelost<br />
lijkt met het begin maart te<br />
verschijnen zestiende album THE<br />
LIKES OF US met oud-PFM-zanger<br />
Alberto Bravin, wakkerde het<br />
ook de belangstelling weer aan<br />
voor Longdons oude solowerk,<br />
zoals WILD RIVER. Met prachtig<br />
nieuw artwork, een geweldige<br />
nieuwe mix en aangevuld met<br />
een bonus-cd met uitstekende<br />
liveopnamen, krijgt WILD RIVER nu<br />
eindelijk de aandacht die het al<br />
twintig jaar geleden had verdiend.<br />
Longdons talent is namelijk in<br />
alles zonneklaar, niet alleen door<br />
zijn heerlijke vocalen, maar door<br />
alle prachtige liedjes, die hier wat<br />
folkier klinken dan we misschien<br />
bij Big Big Train gewend zijn. Toch<br />
hebben ze ook al een onmiskenbare<br />
prog-achtige insteek die<br />
veel Big Big Train-fans zullen<br />
herkennen. In dat opzicht had ik<br />
het meteen geloofd als iemand<br />
me had verteld dat Longdon dit<br />
soloalbum in zijn Big Big Train-tijd<br />
had opgenomen en niet vijf jaar<br />
daarvoor.<br />
Eric van Domburg Scipio<br />
✪✪✪✪<br />
Madness<br />
THEATRE OF THE ABSURD<br />
PRESENTS: C’EST LA VIE<br />
BMG<br />
Hoe het ook alweer precies zit<br />
met het in 1960 door Martin<br />
Esslin voor het eerste gebezigde<br />
de andere topsong uit zijn pen.<br />
Nummers met een eigen stijl die<br />
hoogstens in de verte enigszins<br />
aan Prefab Sprout doen denken<br />
(Eigen beheer/cormaco.bandcamp.<br />
com ✪✪✪✪). Eigenzinnige<br />
folkpop is ook te horen op PEACE-<br />
MAKER van Vera Sola, dochter van<br />
‘Blues Brother’ Dan Ackroyd. Het is<br />
geproduceerd met Milk Carton Kid<br />
en multi-instrumentalist Kenneth<br />
Pattengale en ze wordt bijgestaan<br />
door uiteenlopende talenten als<br />
Pat Sansone (Wilco) en Anthony<br />
begrip Theatre of the Absurd<br />
kan ieder die dat wil vast zelf<br />
even online teruglezen. Maar het<br />
verklaart waarom ‘spreekstalmeester’<br />
Martin Freeman in de<br />
eerste seconden van het nieuwe<br />
Madness-album Samuel Beckett<br />
informeert dat het publiek hem<br />
verwacht. Uit geroezemoes en<br />
een stemmend orkest ontspringt<br />
het titelnummer van de plaat en<br />
of we het nu willen of niet; we zijn<br />
getuige van ‘de laatste en enige<br />
voorstelling, vol liedjes die niemand<br />
kent, in een theater waarvan<br />
de nooduitgangen op slot zijn’. In<br />
de door acteur Freeman ingeleide<br />
proloog, drie bedrijven en epiloog<br />
laten de voormalige ‘Nutty Boys’<br />
horen nog steeds relevant te zijn.<br />
DaCosta. Zie ook het interview<br />
elders in het blad(City Slang/Konkurrent<br />
✪✪✪✪). De Italiaanse<br />
zangeres Alice zullen de meesten<br />
wellicht kennen van het prachtige<br />
I Trèni di Tozeur, waarmee ze<br />
veertig jaar geleden meedeed<br />
aan het Eurovisie Songfestival,<br />
samen met liedjesschrijver Franco<br />
Battiato. ERI CON ME is haar fraaie<br />
nieuwe album, waarop ze haar<br />
lievelingsnummers van Battiato<br />
covert met louter begeleiding<br />
van piano en strijkorkest (BMG<br />
Madness<br />
✪✪✪✪). Trevor Horn kennen<br />
we natuurlijk vooral als gevierde<br />
producer. Op ECHOES: ANCIENT &<br />
MODERN, zijn album debuut voor<br />
Deutsche Grammo phon, deconstrueert<br />
hij een aantal bekende<br />
nummers en geeft die smaakvolle<br />
nieuwe, merendeels vertraagde<br />
elektronische versies, gezongen<br />
door diverse bekende vocalisten<br />
(Deutsche Grammophon/Universal<br />
✪✪✪✩).<br />
Redactie: Eric van Domburg<br />
Scipio<br />
Gekkigheid hoeft het Londense<br />
zestal niet meer uit te halen; ze<br />
stonden zo’n dertig keer in de<br />
Britse top 40, zijn verankerd in<br />
het collectieve geheugen aldaar<br />
en speelden live op het dak van<br />
Buckingham Palace en tijdens<br />
de afsluiting van de Olympische<br />
Spelen. Maar het zooitje ongeregeld<br />
maakt in haar nadagen<br />
doodleuk ijzersterke albums. Want<br />
na de verrassende conceptplaat<br />
THE LIBERTY OF NORTON FOLGATE<br />
(2009) en het spitsvondige<br />
lockdownproject THE GET UP! is<br />
C’EST LA VIE opnieuw een intrigerend<br />
werkstuk. Anno 2024 maakt<br />
Madness nog altijd kwaliteitspop<br />
die onmiskenbaar eigen is, maar<br />
ditmaal wat grimmiger en abstracter<br />
klinkt. Dat past binnen het<br />
gedachtengoed van Esslin, Beckett<br />
en hun tijdgenoten, maar de goede<br />
verstaander kan niet ontgaan<br />
hoe absurd de werkelijkheid ook<br />
is. Het wapentuig, een robot in<br />
Rodin-pose en de winkelwagen vol<br />
rollen toiletpapier in de kunstig<br />
samengestelde hoesafbeelding<br />
zijn slechts hints van wat de veertien<br />
nummers te bieden hebben.<br />
Madness verstaat de kunst zichzelf<br />
volledig én absoluut niet serieus<br />
te nemen. Voor wie dit absurde<br />
theaterstuk net zo benadert, valt<br />
hier – ook muzikaal – heel veel te<br />
genieten. Eddie Aarts ✪✪✪✪<br />
The Maureens<br />
EVERYONE SMILES<br />
Meritorio<br />
De Utrechtse band The Maureens<br />
bestaat nu ruim tien jaar, maar<br />
nog steeds doet hun naam bij<br />
de modale popliefhebber geen<br />
belletjes rinkelen. Hoog tijd dat<br />
daarin nu echt eens verandering<br />
komt want hun nieuwe (vierde)<br />
album EVERYONE SMILES staat weer<br />
bomvol lekkere liedjes van een<br />
héél hoog niveau. Zelf spreken<br />
ze van ‘indie west coast pop’, en<br />
zonnig klinkt dit zeker, maar naast<br />
een band als The Byrds hoor je<br />
bijvoorbeeld ook The Beatles<br />
en The Hollies doorklinken, niet<br />
in de laatste plaats vanwege de<br />
heerlijke samenzang. Piepjong<br />
zijn deze mannen niet meer, maar<br />
wat klinkt dit fris en jeugdig, soms<br />
ook in de teksten: Fell in love with<br />
the only one I could never have. Net<br />
zoals de voorganger SOMETHING<br />
IN THE AIR komt dit album tot ons<br />
via een Spaans label, wat eigenlijk<br />
te gek voor woorden is, want The<br />
Maureens bieden zoveel kwaliteit<br />
dat de Nederlandse labels in de rij<br />
zouden moeten staan. EVERYONE<br />
SMILES (toepasselijke titel, deze<br />
muziek tovert een blije blik in de<br />
ogen) is overigens gemaakt met<br />
dezelfde viermansbezetting als<br />
het vorige album (oorspronkelijk<br />
waren er zes bandleden) en<br />
heeft net zoveel klasse, wat nog<br />
eens bevestigt dat hun nieuwe,<br />
57 HEAVEN MRT/APR 2024
Change language