07.02.2024 Views

Heaven 149

  • No tags were found...

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

Hirahi Afonso<br />

LO PURO<br />

Amilkilometros/XMD<br />

Hoewel zijn<br />

voornaam een<br />

Japanse afkomst<br />

doet vermoeden,<br />

is Hirahi<br />

Afonso voor<br />

zover ik heb kunnen nagaan een<br />

volbloed Spanjaard, afkomstig<br />

van de Canarische eilanden. LO<br />

PURO is zijn tweede album, na<br />

MEMENTO (2020), en is gemaakt in<br />

samenwerking met een keur aan<br />

Spaanstalige artiesten. Deze bijna<br />

caleidoscopische inbreng maakt<br />

dat LO PURO een afwisselend<br />

album is geworden, dat moeilijk<br />

op één stijl is vast te pinnen. De<br />

rode draad wordt gevormd door<br />

het geluid van de timple, een<br />

origineel Canarisch snaarinstrument,<br />

een soort kruising tussen<br />

een ukelele en een gitaar. Afonso<br />

is een virtuoos op dat instrument,<br />

dat LO PURO een orginele, frisse<br />

en tegelijkertijd ingetogen klank<br />

geeft. Door het simpele geluid<br />

van de timple te combineren met<br />

elektronica, zoals op Que Piel Habito<br />

Hoy en Eded Del Sol, voorkomt<br />

Afonso dat het album blijft steken<br />

in al te simpele wereldmuziek.<br />

Door de combinatie van al die<br />

invalshoeken valt LO PURO, dat is<br />

opgenomen in Barcelona en New<br />

York, nog het beste te vergelijken<br />

met het nu dertig jaar oude<br />

album UN MUNDO SEPARADO POR<br />

EL MISMO DIOS van Nacho Cano,<br />

bekend van de Madrileense new<br />

wave-band Mecano. Verrassende<br />

vreemde eend in de bijt is op LO<br />

PURO het Engelstalige Night Vision,<br />

waarop duidelijke invloeden uit de<br />

dance te horen zijn. De dromerige<br />

sfeer van het album, die het best<br />

tot zijn recht komt in het prijsnummer<br />

Las Cosas Que Importan, wordt<br />

echter abrupt beëindigd in de<br />

afsluitende twee nummers. No Me<br />

Comprendas, een live opgenomen,<br />

rommelig jazzy nummer is nog tot<br />

daar aan toe. Maar met 3LP1N4R<br />

(spreek uit: El Pinar) sluit Afonso<br />

het album echt op totaal onbegrijpelijke<br />

wijze af. Als een slecht<br />

afgestemde radio combineert dit<br />

nummer lange periodes van ruis<br />

en stilte met flarden muziek en<br />

gesproken woord. En dat gedurende<br />

ruim zeven minuten! Zonder<br />

deze jammerlijke misser had LO<br />

PURO vier en een halve ster van<br />

me gekregen, maar dat kan ik nu<br />

echt niet over m’n hart verkrijgen.<br />

Roeland Smits ✪✪✪✪<br />

band wil via de muziek ‘verbinden’<br />

en daarbij kiezen voor een<br />

bepaalde taal zou tegen deze<br />

politieke achtergrond een grote<br />

fout zijn: sinds het stalinistische<br />

bewind (1974 – 1991) in Ethiopië<br />

ligt een en ander nog altijd uiterst<br />

gevoelig. Het prima cd-boekje<br />

legt dat helder uit. Het prijsnumvan<br />

Youssou N’Dours Etoile de<br />

Dakar. De afstand van de provinciestad<br />

Thiès naar de hoofdstad<br />

Dakar bleek echter onoverbrugbaar,<br />

waarna de groep uiteenviel<br />

om pas dertig jaar later een doorstart<br />

te maken, waarna dit titelloze<br />

debuut werd opgenomen. Heerlijk<br />

swingend, met geweldig blaaswerk<br />

en opzwepende zang, brengt<br />

Dieuf-Dieul de Thiès een mbalaxvariant<br />

met psychedelische inslag<br />

en stevige fuzzgitaren (Buda/XMD<br />

✪✪✪✩). In een tijd dat afrobeat<br />

is uitgegroeid tot misschien wel de<br />

mer Guwayla is fraai en lang:<br />

bijna negen minuten smullen van<br />

de geweldige gitaar van Sibhat<br />

Endale en een drietal traditionele<br />

instrumenten: krar, massenqo<br />

en kebero, afgewisseld door een<br />

blazerstrio en een drumsolo.<br />

Cees Bronsveld<br />

✪✪✪✩<br />

populairste Afrikaanse muziekstijl<br />

en overal navolging vindt, komt uit<br />

Italië de meest ongewone afrobeatvariant.<br />

Het veertienkoppige Classica<br />

Orchestra Afrobeat maakt al<br />

zo’n tien jaar een ongehoorde mix<br />

van klassieke muziek en afrobeat,<br />

en hoewel dat nogal gekunsteld<br />

lijkt bewijst het recent verschenen<br />

CIRCLES dat dat absoluut niet<br />

het geval is. Dit klinkt even fraai<br />

en ongewoon als meeslepend en<br />

natuurlijk (Brutture Moderne/XMD<br />

✪✪✪✪).<br />

Redactie: Pieter Wijnstekers<br />

Katerina Papadopoulou<br />

& Aegean Arc<br />

AURA<br />

Saphrane/Music & Words<br />

AURA zet de Griekse folkzangeres<br />

Katerina Papadopoulou weer<br />

terug op het muzikale toneel met<br />

een prachtig recital van traditionele<br />

Griekse muziek, drie jaar na<br />

de alom hooggeprezen voorganger:<br />

ANÁSTASIS, A JOURNEY<br />

THROUGH OLD GREEK MUSIC. Op dat<br />

album maakten we een denkbeeldige<br />

reis met een zogeheten<br />

Rose Of Jericho-plant (Anastatica<br />

hierochuntica) langs plekken waar<br />

vroeger de Helleense cultuur<br />

bloeide. Papadopoulou werd<br />

daarbij vergezeld door haar vaste<br />

driemansensemble Anastatica.<br />

Typisch genoeg heet hetzelfde<br />

trio op dit nieuwe album plotseling<br />

Aegean Arc, mogelijk omdat<br />

de muziek op AURA zich beperkt<br />

tot de regio van de Egeïsche<br />

Zee, waar de voorganger een<br />

groter deel van de Middellandse<br />

Zee besloeg. De instrumentatie<br />

(kanun, ûd, lyra, percussie) is<br />

evenwel grotendeels hetzelfde<br />

en wordt ook nu weer uitermate<br />

fraai en inventief ingevuld, al blijft<br />

Papadopoulou’s stem en zang<br />

de allergrootste trekpleister. Zij<br />

behoort tot de grootste hedendaagse<br />

zangeressen van Grieks<br />

traditioneel repertoire.<br />

Pieter Wijnstekers ✪✪✪✪<br />

PoiL/Ueda<br />

YOSHITSUNE<br />

Dur Et Doux/XMD<br />

Begin vorig jaar maakte de<br />

titelloze eerste samenwerking<br />

tussen de Franse avant-rockband<br />

PoiL en de Japanse folkzanger<br />

en satsuma bitwa (een Japanse<br />

luit)-speler Junko Ueda bepaald<br />

indruk. Hun bewerking van het<br />

Middeleeuwse Japanse epos,<br />

Heiki Monogatari, was zeker<br />

geen eenvoudig luistervoer,<br />

maar fascineerde wel voor wie<br />

erin durfde mee te gaan. Op<br />

YOSHITSUNE, genoemd naar een<br />

befaande Japanse generaal uit<br />

67 HEAVEN MRT/APR 2024

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!