Melankoli, Politikk og Økologisk medvit - diskusjon ... - Rebbestad.no

Kunstnarisk haldning og arbeid
På bakgrunn av avisomtalen som oppstod i forbindelse med Enehaug sin debututstilling, vil
eg diskutere korleis kunstnaren sin holdning og livsform påverka arbeidet hans og ut i frå
det plassere arbeide hans kunsthistorisk. Gjennom eit avisintervju får ein inntrykk av arbeide
hans. 32 Det blir fortalt av journalisten at kunstnaren alltid har teikna, og at han i ein periode
laga plakatar, før han vart oppteken av store fargesprakande surrealistiske måleri (ibid.). Vidare
kjem det til uttrykk at kunstnaren sine arbeidstilhøva var kummerlege og intervjuaren fortel at
Enehaug måler store format i eit atelier der lengste golv-/ vegglengda er 3 meter (op.cit.).
I periodar budde han på same rommet som han arbeidde og denne livsforma prega fleire
kunstnarar på 1970 talet. 33 Denne intense livsføringa signaliserer eit sterkt personlege
engasjementet, og det vert i norsk kunsthistorisk samanheng, nærliggande å tenke på
bohemmiljøet i Kristiania kring det 20. år- hundreskifte, der mellom andre Edward Munch
vanka og eg vil kort påpeike nokre fellestrekk mellom Munch og Enehaug. Munch hadde eit
nært forhold til kunsten, men han handsama ofte bileta sine på ein uvørden måte. Det kan verke
som om dette også gjeld Enehaug, og eg vil prøve å forklare kvifor, ved å vise til møte eg hadde
med nokre av kunstverka hans. I ”Melankolia” ligg ei ekspressiv kunstnarisk haldning latent
i måten han presenterer bilete på, der ein ser spor av rennande måling over den naturalistiske
stilen. (Bilete: 1). I tillegg er det underleg at han ikkje fullfører signering og datering av dette
verket, som han har brukt mykje tid og krefter på å lage. Dette tolkar eg som eit uttrykk for ei
usystematisk og uvørden haldning og kanskje påverkar den kunstnaren sine val av motiv og
tema. Denne problemstillinga dannar grunnlag for tolkingsdiskusjonen min vidare. Ut i frå det eg
har sett, er nokre bilete i fysisk dåreleg stand som til dømes at målinga har skalla av. Ei årsak kan
vere at lerreta er mangelfullt preparerte, men har truleg også samanheng med at kunstnaren rulla
lerreta i hop under flytting og at han lagra bileta dårleg. 34 Når så omsorga for bileta i dag er lite
tilfredsstillande, fører dette til ei usikker framtid for disse verka, noko eg kjem nærmare inn på i
neste avsnitt.
Når eg har studert nokre av verka til Enehaug og har sett at målingslag er begynt å smuldre vekk,
stundom så mykje at ein kan sjå det kvite lerretet. Dette gjeld ikkje alle bileta, men spesielle
verk som til dømes ”St. Sebastians reinkarnasjon” (1972), som eg allereie har presentert i
samband med kunstkritikken til Flor (Bilete: 5). At målinga har begynt å skalla av, medfører ein
negativ biletutvikling, særleg med tanke på at motiva etter kvart blir verre å rekonstruere. Sidan
ingen røntgenundersøkingar er utførde, er det vanskeleg å definere omfanget av eit eventuelt
restaureringsarbeid.
32 Bergens Tidende,”Debuterende surrealist”, tirsdag, 22. mars, 1973: p., 4.
33 Refererer til personlige kommunikasjonskjelder, 2006.
34 Refererer til personlige kommunikasjonskjelder, 2006.
17