PDF Dosyayı açmak ve makaleyi okumak için tıkla

doğrultusunda sağlanan ekolojik veriler, onların yayılım gösterdikleri bu çevrelerin
yorumlanmasını mümkün kılar. Bu bağlamda, pek çok araştırmacı giraffid türlerinin
sözü edilen diyet alışkanlıkları ve boyut ölçüleri gibi özellikleri doğrultusunda
yaşadıkları ortamları hakkında önemli sonuçlara varmışlardır.
Tuna (1986), Paleotragus’a ait buluntuların bir çok bulgu yerinde az
sayılarda olduğuna ve Erdbrink’in (1977) bu cinsin tek veya birkaç fertten oluşan
küçük gruplar halinde yaşadığını ve Kurten’ın (1952) ise, Paleotragus’u taç
yüksekliği orta derecede, çevreden fazla etkilenmeyen ve otçul tipe eğilim gösteren
bir form olduğunu öne sürdüklerine dikkat çekmektedir. Tekkaya ve arkadaşları
(1975) da Paleotragus’un savan fauna temsilcisi olduğunu ve dolayısıyla çevrede
seyrek ağaçlı ve bol otlu savan tipi bitki örtüsünün varlığını gösterdiğini
belirtmişlerdir.
Yine Tuna’ya (1986) göre, Kurten (1952), Samotherium’u hypsodont, otçul
ve bir ova formu olarak tanımlamakta, Erdbrink (1977) ise Samotherium’un step ve
çalılık, kır alanlarda sürüler halinde yaşayan, ot, ağaç kabukları ve yaprak ile
beslenen bir form olduğunu belirtmektedir. Bernar’a (1986) göre Samotherium savan
faunasına ait bir formdur. Solounias ve arkadaşları (1988, 1999) premexilla biçimi
ve dental microaşınmalardan Paleotragus türlerinden P. roueni’nin ağırlıklı olarak
ağaç ve çalı filizleri ile, P. coelophyrs’in otla ve P. quadricornis’in karışık
beslendiği, Samotherium türlerinin (S. boissieri, S. major, S. neumayri) otçul olduğu,
Bohlinia attica’nın körpe ağaç filizleri ile beslenirken Asya sinonimi Honanotherium
schlosseri’nin otçul olduğu ve son olarak Helladotherium duvernoyi’nin karma
beslendiği sonucuna varmışlardır.
121