PDF Dosyayı açmak ve makaleyi okumak için tıkla

Godina (2002), bu bilgilere ek olarak Samotherium’larda, cervical bölgenin
en oynak noktasının, aynı zamanda ağır baş ile eklem yapan atlas-occipital
bölümünün olduğuna değinmiş ve bu bölgedeki yapısal değişimin çevre
koşullarındaki değişime karşı oluştuğunu ve bu bağlamda Avrupa
Samotherium’larının iki ekolojik gruba ayrıldığını önermiştir. Birinci grubu
oluşturan S. boissieri, S. eminens, S. maeoticum ve S. borissiaki’de ilk iki cervical
vertebra uzun yapılı olduğu için bu türler, seyrek ve yüksek ağaçların bulunduğu
alanlarda yaşamaktaydı ve ağaç yapraklarını yemek için başları, esasen yukarı
pozisyonda tutuluydu. İkinci grubun ise yalnızca S. korotkevichae’i içerdiği ve ilk iki
cervical vertebranın kısa ve geniş yapılı olmasından dolayı bu türün, küçük
ağaçların, çalı ve su bitkilerinin bulunduğu nispeten sık ormanlarda, akarsu ve koy
kenarlarında yaşadığı ve dolayısıyla otlaması için başının aşağı pozizyona adapte
olduğu belirtilmektedir.
Godina’ya (2002) göre, Geç Miyosen’de kuru orman-step alanlarla
karakterize olan Orta Asya iklimi, Avrupa’ya göre daha kuruydu ve Kuzey Çin
lokaliteleri orman, step ve geçiş zonları olarak ayrılan üç fauna tipi içeriyordu. Yazar
(Godina, 2002) bunlarla birlikte, Samotherium’ların Gansu’da ve Shanxi’nin
kuzeybatısındaki step alanlarda, Shanxi ve Shaanxi’de ise geçiş zonlarında ortaya
çıktılarını öne sürmekte ve Asya türleri S. sinense, S. irtyshense, S. tafeli, S.
decipiens, ?S. mongoliense, ?S. neumayri ve ?S. pamiri’nin cervical vertebra ve uzun
bacak kemiklerinin, Avrupa’nın birinci ve ikinci gruplarında değinilen formlarının
karışımı özellikler sergilediklerini ve bu nedenle karma faunalara adapte olduklarını
tahmin etmektedir.
122