PDF Dosyayı açmak ve makaleyi okumak için tıkla

ile örtülü ossicone olarak değerlendirilen boynuzlar bulunur ve fosil türlerin bir
çoğunda da bu özelliğin bulunduğu varsayılır (Colbert, 1969).
Giraffidae ailesinde lateral digitler (parmak) tamamen yok olmuştur (Romer,
1966; Savage ve Long, 1986). Uzun boyun ve bacaklar modern zürafaların en
belirgin özelliklerindendir. Bu özellikleriyle de ağaç filizleriyle beslenen hayvan
habitatları ile yakından ilişkilidirler (Colbert, 1969).
Avrasya ve Kuzey Amerika’nın Eosen’inde yaşamış, geyik ve zürafaların
tahmin edilen atalarının çoğu özelliklerini gösteren pek çok ruminant bilinmekte ve
fakat bu iki ailenin tayini ve hangisinin daha önce görüldüğü konusunda tartışmalar
günümüzde de devam etmektedir (Gentry, Rössner ve Heizmann, 1999).
Bilinen ilk gerçek giraffidler Erken Miyosen’de Hindistan altkıtasında Bugti
yataklarından Progiraffa ve Afrika Set III’ünden Zarafa ve Paleotragus
(?Giraffokeryx) cinsleriyle temsil edilirler (Agusti, 1999). Made’e (1999) göre
yaklaşık olarak 16.5 milyon yıl önce Hindistan altkıtasında ortaya çıkan Giraffokeyx
MN 5’de Güneydoğu Avrupa ve Anadolu’dan, Set IV’de ise Afrika’dan
kaydedilmiştir. Bu kayıtlar, Giraffokeryx’in MN 5’in sonlarında Hindistan’dan
Afrika’ya ve Güneydoğu Avrupa’ya doğru göç etmiş olabileceğini göstermiştir.
Orta Miyosen’de Afrika ve Asya’da ortaya çıkan Paleotragus ve
Samotherium ise dönem sonunda Avrupa’nın doğusu ve batısına, Anadolu’ya ve
Asya’nın batı ve kuzey kesimlerine hızla dağılarak Geç Miyosen’de zengin tür
çeşitliliğine ulaşmışlardır.
35