PDF Dosyayı açmak ve makaleyi okumak için tıkla

Taç yüksekliği, düşük hypsodontyden yüksek hypsodontye doğru değişim
gösterir (Gentry, Rössner ve Heizmann, 1999). Üst incisive’ler, yiyecek yakalamada
bir kürek işlevi gören boynuzsu yastıkçıklarla yer değiştirmiştir. Alt canin, incisive
görünümündedir (incisiform) ve I3’ü izler. Diestema, canine ile alt premolarlar
arasında uzanır (Colbert, 1969). Canine’in şekli ve büyüklüğü, sexual dimorfik
olarak değişkenlik göstermektedir. Düşmanı korkutma ve savaşmada etkili olması
amacıyla, sadece erkek bireylerde, büyük tusk benzeri formlarda gelişir ya da
tamamen yitirilmiş olabilir (Gentry, Rössner ve Heizmann, 1999).
Geç Senezoyik zamandaki ruminantların başarıları, kompleks sindirim
sistemine sahip olmalarına yorulabilir. Artiodactyllerin bu grubunda mide dört
bölüme ayrılır (Carroll, 1988; Colbert, 1969; Gentry, Rössner ve Heizmann, 1999;
Romer, 1966). Bitkisel diyetler parçalanıp bir miktar öğütüldükten sonra, midenin ilk
iki bölümü olan rumen ve reticulumdan geçerler. Burada bakteriyel etkilerle
çözümlenir ve bir hamur oluncaya kadar küçültülür. Bu hamurumsu madde daha
sonra ağız içine küçük parçalar halinde kusturulur ve baştan çiğnenir. Bu “geviş
getirmedir” ve bu yüzden, ruminantların karakteristik bir özelliğidir. Sindirime
devam etmek için çiğnendikten sonra geviş tekrar yutulur ve midenin diğer
ikibölümü olan osmasum ve abomasumdan geçer. Bu karışık süreç hayvanın, geniş
miktardaki bitkisel diyetleri aceleyle yutup daha sonra düşman saldırılarından uzak
bir anda tekrar çiğneyip sindirmesini mümkün kılar ve böylece, Geç Senozoyik
perissiodactyl’lerine karşı daha büyük bir avantaj sağlanmış olduğu varsayılır
(Colbert, 1969; Gentry, Rössner ve Heizmann, 1999).
32