PDF Dosyayı açmak ve makaleyi okumak için tıkla

İlk perissodactyl’ler gibi ilk artiodactyl’ler de Eosen devrenin tortul
tabakalarında görülmektedir. Bu ilk toynaklı ungulatlar, çok ilkeldir ve belki de bazı
ilkel condylathlardan çok geç evrilmemişlerdir (Colbert, 1969). Günümüzde en ilgi
çeken fosil kaydı, memeli takımına dahil bir canlıya ait çift kasnaklı bir artiodactyl
benzeri topuk kemiğidir. Kuzey Amerika’nın Erken Eosen’ine ait Diacodexis, ilk
artiodactyl özelliğine sahiptir (Colbert, 1969; Savage ve Long, 1986). Bu
düşünülebildiği gibi kısa bacaklı (Colbert, 1969), her bir ayağında dört fonksiyonel
tırnağa sahip küçük bir hayvandı (Colbert, 1969; Romer, 1966; Savage ve Long,
1986). Kafatası alçaktı, orbit merkezde bulunmakta ve onun arkasındaki temporal
açıklık ile birleşmekteydi. Tam bir diş yapısına sahip olup, canin biraz daha
gelişmişti (Colbert, 1969). Yanak dişi alçak taçlıydı ve üst molarlar önemli bir üç
tüberküllü bozuk üçgen şeklinde taç’a sahipti (Colbert, 1969; Savage ve Long,
1986).
Diacodexis tipi bir hayvan, hemen hemen sonraki artiodactyllerin hepsinin
atası sayılabilmektedir. Aslında Diacodexis, en ilkel paleodont olan dichobunoidlerin
bir üyesidir (Colbert, 1969; Romer, 1966; Savage ve Long, 1986). Dichobunoidler,
ilk perissiodactyl’lerle toynaklı bitki yiyici rolünü paylaştıkları Eosen’de Kuzey
Amerika, Asya ve Avrupa’ya doğru geniş şekilde yayılmıştır. Fakat ilginç olan, bu
Eosen artiodactyl’lerinin aynı çağın perissiodactyllerine göre daha az gelişmiş
olmasıdır. Aslında Diacodexis ve onun akrabaları, onları avlayan ilk creodontların
bazılarından genel görünüş itibari ile fazla farklı değildi. Dichobunoidlerin bazıları
Eosen’in son evresinde kısmen özgünleşti ve onların oldukça az bir kısmı, tamamen
nesilleri tükenmeden önce Oligosen’de de varlığını sürdürdü (Colbert, 1969).
27