PDF Dosyayı açmak ve makaleyi okumak için tıkla

uzmanlaşma ile Geç Eosen’den bilinirler. İlk ruminant karakteri, tarsus’un cuboid ve
navicular kemikleriyle kaynaşması olarak tanımlanmaktadır. Bu karakter açık
şekilde ilk olarak Geç Eosen’de ortaya çıkan üç ailede görülür. Bunlar; Kuzey
Amerika ile sınırlanmış Hypertragulidae, Orta Asya’dan bilinen Leptomerycidae ve
Avrasya’dan Gelocidae aileleridir. Erken hypertragulidler bütün toplulukların
orijinine yakın olmalarıyla beraber, iskeletin diğer kısımlarındaki özellikleriyle en
ilkel olanıdır. Hypertragulidae’nin en erken tanımlanmış üyesi Simimeryx,
odontolojik özellikleriyle homodont Dichobunid ve Mesomeryx’le yakın ilişkilidir.
Bilinen bu fosillerden ilkel artiyodactyller ile ruminant soyunun orijin ayrımı,
cingulanın azalması, selenodonti ve hypsodonti nin artması ve üst molarlarda
paraconule’ün kaybolması özellikleriyle olduğu düşünülmektedir (Carroll, 1988).
Ruminantların önemli özelliklerinden biri, sınırsız morfolojik çeşitliliğe sahip
olan cranial eklerin varlığıdır (Colbert, 1969; Gentry, Rössner ve Heizmann, 1999).
Cranial ekler genel olarak, frontal kemiğin, daha nadir olarak parietal ve nasal
kemiklerin protuberansları olarak görünürler. Büyüme ve gelişmeleri hormonlarla
kontrol edilir (Gentry, Rössner ve Heizmann, 1999). Çoğunlukla sadece erkek cinste
bulunmaları ya da dişi cinste daha küçük boyutlarda olmaları sexual dimorfizmi
sergilemektedir (Geraads, 1991).
Günümüzde yaşayan hemen tüm ruminantlar bu cranial eklere sahiptir. Hala
varolan cranial ekler horn (boynuz), pronghorn (çatal dişli boynuz), antler (çatal
boynuz) ve ossicone’lardır. Tümü, bir kemik içle birleşmesiyle çeşitli şekillerde
bulunan kafatası tuberanslarının üzerine binerler. Kemik gelişimi, uçlarda,
tabanlarda ya da bütününde gerçekleşir. Geyiklerdeki çatal boynuzlar, frontal
30