PDF Dosyayı açmak ve makaleyi okumak için tıkla

Marmara Denizi’nin kuzeyinden Trakya’nın güneyine, bugünkü Ege Denizi’nin
kuzey bölümüne ve belki de Akdeniz’e kadar uzanmaktaydı. Messiniyen’de aşırı
buharlaşmayla birlikte başlayan Tuzluluk Krizi sonrasında, Paratetis ve buna bağlı
olarak Karadeniz sularının da çoğu gerilemiş ve evaporitlerle bir arada kireçtaşı,
dolomit ve klastik kayalar oluşmuşlardır. Yaşanan bu regresyon sonucunda, Hazar
Denizi ve Karadeniz suları arasında, Geç Miyosen boyunca karasal canlıların
geçişini kolaylaştıran bir kara köprüsü kurulmuştur (Görür ve ark., 1995).
Anadolu’ya asıl memeli göçü, Erken-Orta Miyosen’de, Türkiye’nin
güneydoğusunda Bitlis Okyanusu’nun kapanmasıyla başlamıştır. Bu, hem Doğu
Anadolu’da deniz alanlarının gerilemesi ve hem de Anadolu ve Arabistan platformu
arasında bir kara bağlantısının oluşmasıyla sonuçlanmıştır. Memeliler, Doğu
Afrika’dan Orta ve Batı Anadolu’ya bu kara bağlantısı ile göç edebilmişlerdi. Asya
memelilerinin göçü, muhtemelen Hazar ve Karadeniz arasında bir kara bağlantısının
oluştuğu Geç Miyosen’de yaşanmıştır. Bu periyot sonunda, tropik koşullardan
subtropik koşullara uzanan Akdeniz bölgesinin iklimi, en sonunda Akdeniz sularının
tamamen kurumasıyla kuraklaşmıştır (Görür ve ark., 1995). Araştırmacılar (Bernar
ve Tobien, 1990; Demirsoy, 1999; Görür ve ark., 1995; İlhan, 1976), Hominoidea,
Equidae ve Proboscidae gibi bazı memeli gruplarının sonraki yok oluşlarının temel
nedenlerinden birinin de Messiniyen’de gerçekleşen bu kuruma olayının olmuş
olabileceğinin altını çizmektedirler.
17