Füsun Sayek TTB Raporları 2008: SaÄlık Emek-Gücü
Füsun Sayek TTB Raporları 2008: SaÄlık Emek-Gücü
Füsun Sayek TTB Raporları 2008: SaÄlık Emek-Gücü
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Uzman Hekimler<br />
Uzman hekimlerin illere dağılımı genel olarak<br />
değerlendirildiğinde ortaya çıkan tablo dikkat<br />
çekicidir. Çalışmanın yürütüldüğü 11 yıl boyunca<br />
uzman hekimlerin yarısının Ankara, İzmir ve<br />
İstanbul’da , %70’den fazlasının 15 büyük ilde<br />
yığıldığı görülmektedir.<br />
Aşağıda sunulan tablolar incelendiğinde, uzman<br />
hekim dağılımı bakımından, daima en iyi durumda<br />
olan tek il Ankara’dır. İllerin %80’den fazlası<br />
her zaman orta dilimin altında kalmaktadır. Onbir<br />
yıl boyunca en kötü dilimde yer alan illerin tamamı,<br />
aynı zamanda gelişmişlik bakımından da<br />
en son dilimde bulunan illerdir. Bununla birlikte,<br />
İstanbul, Ankara, İzmir ve Edirne dışında, gelişmişlik<br />
bakımından en iyi dilimde yer alan diğer<br />
illerin, bin kişi başına uzman hekim bakımından<br />
son dilimlerde yer alıyor olması dikkat çekicidir.<br />
Uzman hekimlerin sağlık emekçileri içindeki payı<br />
1995 yılında %12 iken, 2006 yılında %19’a<br />
çıkmıştır. Buna karşın, illere göre dağılımı yıllar<br />
içerisinde giderek kötüleşmiştir. Onbir yıl boyunca<br />
uzman hekimlerin sağlık emekçileri içindeki payı<br />
bakımından her zaman en iyi dilimde yer alan tek<br />
il İstanbul’dur. Antalya, Gaziantep, Sakarya ve<br />
Hatay sağlık emekçileri içinde uzman hekimlerin<br />
payı bakımından 1995 yılında 2. dilimdeyken,<br />
2006 yılında 4. dilime düşmüşlerdir.<br />
OECD ülkelerinde bin kişi başına uzman hekim<br />
sayısı giderek artmaktadır. OECD ortalaması<br />
1995’te 1.4’iken, 2005 yılında 1.7’ye ulaşmıştır.<br />
Aynı yıllar için Türkiye’de bin kişi başına uzman<br />
hekim sayısı 0.3 ve 0.6’dır. Diğer yandan, uzman<br />
hekimlerin sağlık emekçileri içindeki payları<br />
karşılaştırıldığında, onbir yıl boyunca önemli bir<br />
değişiklik izlenmemektedir. Ankara, bin kişi başına<br />
uzman hekim sayısı bakımından OECD ortalamasına<br />
en yakın illerden biridir. Hatta kimi yıllarda<br />
bu ortalamanın da üzerindedir. Farkın oluşmaya<br />
başladığı yıllar 2000-2001 arasıdır ve farka<br />
neden olan OECD’deki artış değil, Ankara’daki<br />
azalıştır. Fark, sonraki yıllarda da tekrar kapanamamıştır.<br />
Aynı yıllarda benzer bir gelişme İzmir<br />
ve İstanbul’da da görülmektedir. Her iki il de bin<br />
kişi başına uzman hekim sayısı bakımından bir alt<br />
dilime düşmüştür.<br />
Uzman hekimlerin %50’sinin bulunduğu Ankara,<br />
İstanbul ve İzmir’deki değişim, nüfus üzerindeki<br />
etkileri bakımından da belirleyici olmuştur: Orta<br />
dilimin kapsadığı nüfus %6’dan %30’a yaklaşmıştır.<br />
2006’ya gelindiğinde, ortalamanın üzerindeki<br />
%15 nüfus için 1000 kişi başına uzman hekim sayısı 1.5’e yakınken, ortalamanın altındaki %60’a yakın nüfus için bu<br />
sayı 0.5’tir.<br />
Uzman hekim sayısında ‘uluslararası ortalamaları tutturmak’ adına bir artış desteklendiğinde, Türkiye’de sağlık emekçileri<br />
içinde uzman hekimlerin payının büyük oranda artacağını ve bu ‘anormal’liğin uluslararası ortalamaların çok üzerinde<br />
olacağını görmek gerekir. Benzer durum, pratisyen hekimler için de söz konusudur.<br />
32 FÜSUN SAYEK <strong>TTB</strong> RAPORLARI-<strong>2008</strong>
Change language