23. araştırma sonuçları toplantısı 1. cilt - Kültür ve Turizm Bakanlığı

yerel Eski Tunç, güney kökenli Eski Tunç ve Helenistik dönemlere ait bol say›da örneklere
rastlanmaktad›r. Bulunan seramikler aras›nda görülen Gelincik tipi Malatya boyal›lar›
ile, benzer örneklerine Pulur’da (Sakyol) ve Korucutepe’de rastlan›lan seyyar
ocak/sunak aya¤›, ilginç ve önemli buluntular aras›nda say›labilir.
Malatya yönünden gelip Harput yönüne u¤ramadan, Diyarbak›r yönüne giden
yol üzerinde oldu¤unu düflündü¤ümüz höyük, bu ba¤lamda dönemin ticarî yolu üzerinde
de yer alm›fl olmal›d›r.
3. PINCIR‹K HÖYÜK I
Merkez ‹lçe, Sakabafl› (P›nc›rik) Köyü’nün 1 km. güneydo¤usunda, oval›k alan
içinde, dere yata¤›n›n kuzeyinde yer alan höyük, 120 m. çap›nda ve çeflitli yönlerde de-
¤iflken olarak 10-20 m. aras›nda yüksekli¤e sahiptir (Çizim: 2). Güney yönde yayvanlaflan
höyü¤ün üstünde, bu yönde tar›msal faaliyetle birlikte, bat› ve kuzey yönlerde yo-
¤un ba¤ ekimi görülmektedir.
Kay›tlara ve yay›nlara daha önce "P›nci›rik Höyük" ya da "Sakabafl› Höyük" olarak
girip ‹lk Tunç Ça¤› merkezleri aras›nda say›lan 3 höyü¤ün, yüzey ve çevresinden
toplanan seramikler; Karaz tipi Erken Tunç, güney kökenli sakl› astarl› Erken Tunç, yatay
oluk bezemeli Erken Demir ve Helenistik/Roma dönemlerine aittir.
Alt›nova-Malatya aras›nda, Kömürhan olarak bilinen Tomisa Kalesi’nden önceki
son yerleflim yeri olmas› aç›s›ndan ve bu yönde geliflen ticarî yol üzerinde, Diyarbak›r
ve Harput yol güzergâhlar› ayr›m›nda bulunmas› aç›s›ndan oldukça önemli bir yerleflim
alan› olarak de¤erlendirilmektedir.
4. PINCIR‹K HÖYÜK II
Merkez ‹lçe, Sakabafl› (P›nc›rik) Köyü’ne ba¤l› Cami mezras›n›n 500 m. güneyindeki
s›rtlar üzerinde yer alan höyük, kuzey ve bat› yönde dere yata¤› ile s›n›rlanmaktad›r.
Kuzey-güney do¤rultusunda 45x25 m. ölçülerindeki höyü¤ün yüksekli¤i, üzerinde
bulundu¤u yamaçtan itibaren güneyde 3 m. iken, kuzeyde 10 m. ye kadar ç›kabilmektedir
(Çizim: 3).
Höyük yüzeyinden toplanan seramikler Kalkolitik, Erken Tunç III (Malatya boyal›s›),
Helenistik, Roma/Bizans ve Ortaça¤’a aittir. Bu ba¤lamda, P›nc›rik I No.lu Höyük’ün
öncül yerleflimi olarak de¤erlendirilmektedir.
5. HOH HÖYÜK
Sivrice ‹lçesi, Dedeyolu (Y. Hoh) Köyü’nün 2 km. kuzeydo¤usunda, Alt›nova’n›n
günümüzde Uluova olarak an›lan bölümünün güney s›n›rlar›nda, Uluova mezras› ve
ayn› isimli tren istasyonunun yaklafl›k olarak 250 m. kadar do¤usunda bulunan höyük,
kuzey-güney do¤rultusunda 230x140 m. ölçülerinde ve 30 m. yüksekli¤indedir (Çizim:
4). Do¤u yönde yer alan dere yata¤›, süreç içinde bu yönde höyü¤ün yaklafl›k olarak
40 m.lik bir bölümünü tahrip etmifl görünmektedir. Bu nedenledir ki, bu yönde höyük dik
bir kesit vermekte ve yine bu yönde kültür tabakalar› izleri ile birlikte, bol say›da seramik
malzeme a盤a ç›kmaktad›r.
Höyü¤ü ilk defa 1901 y›l›nda Hoh (Hokh) ad›yla tan›mlayan E. Huntington olup
bu y›llarda bile do¤u yöndeki dere tahribat›ndan söz edilmektedir 4 . Huntington’un devam›nda
höyükten söz edenler aras›nda ‹. K›l›ç Kökten (Uluova ad› ile) 5 , ‹shak Sunguro¤lu
6 ve C. A Burney’dir (Uluova olarak) 7 . Höyükteki Erken Bronz Ça¤› seramiklerinden
ve bunun tiplemelerinden söz eden Burney’den sonra, Nurettin Ard›ço¤lu Hoh Kö-
3 Bahar 1989: 504.
4 Huntington 1901: 182, 183.
5 Kökten 1953: 204.
6 Sunguro¤lu 1958: 51.
7 Burney 1958: 196
156