Walt Whitman - Benliğimin Şarkısı

www.isaretatesi.com
itfaiye ve hortum arabasının uğultusunu,
Buhar düdüğünü, vagon vagon yaklaşan trenin gümbürtüsünü,
Uygun adım yürüyen topluluğun
ön safında ağır tempoyla çalınan marşı,
(Muhafaza ediyorlar naaşı, gönderlerde siyah matem bayrağı.)
Duyuyorum çelloyu, (genç adamın yüreğindeki serzeniş bu,)
Duyuyorum ahenkli kornoyu, (süzülüyor kulaklarımdan içeri,
Delice hoş sancılarla sarsıyor karnımı ve bağrımı.)
Duyuyorum koroyu, grand-opera bu,
İşte müziğin ta kendisi –– nasıl da dokunuyor ruhuma!
Kâinat kadar büyük, capcanlı bir tenor büyüyor içimde,
Yusyuvarlak esneyen ağzı dalga dalga kaplıyor varlığımı.
Duyuyorum usta sopranoyu, (neler neler yapıyor böyle?)
Orkestra fırıl fırıl savuruyor beni Uranüs’ten bile ötelere,
Öyle tutkular koparıyor benden
ki varlığından bile habersizdim bu tutkuların,
Sürüklüyor beni, usulca çırpıyorum ayaklarımı,
avare dalgalar yalıyor tabanlarımı,
Haşin, hiddetli bir dolu fırtınasına tutuluyorum ansızın,
kesiliyor nefesim,
Uyuşturucu şurupla sırılsıklam oluyorum,
ölümcül iplerle sıkılıyor gırtlağım.
65